Hoi Nientjuh,

Wat fijn dat hij weer terug is, kan me voorstellen dat je hem hebt gemist, vooral na het hele gedoe.
Ik denk dat als de mensen in jouw omgeving jou een belofte laten maken, dit niet opeens uit de lucht komt vallen. Ze willen jou beschermen, iets wat jij eerlijk gezegd minder doet voor jezelf, uit de liefde die je voor hem voelt.
Ik heb mij ook zo gevoeld als wat je in je blogs beschrijft. Een ontzettende diepe liefde waar je alles voor over hebt. Ik was zo heftig verliefd op de man in kwestie. Ik was ervan overtuigd dat we bijelkaar hoorden en het heeft me jaren gekost om over hem heen te komen. De clue hiervan is dat in al die tijd, ik meer van hem hield dan hij van mij. Ik wilde de relatie meer, dan hij. Deze scheve balans tussen ons zorgde ervoor dat we qua communicatie ook niet op 1 lijn kwamen. Hij vond dat ik op alle slakken zout legde, terwijl ik gewoon wanhopig graag onze relatie wilde fixen, of hard maar eerlijk gezegd: wilde dat hij net zoveel van mij zou houden. Ik bedacht allerlei dingen, die ervoor zouden zorgen dat we dit zouden halen. Helaas, gaat dat nogal stroef wanneer de ander niet zo meewerkt, gewoonweg omdat hij niet zo wanhopig hard wilde als mij.

Mijn punt is niet zozeer om je wijs te maken dat je in dezelfde situatie zit, Want ik denk dat wanneer je dit leest, je zelf wel kunt bedenken of je je hierin herkent.
Wel wil ik je meegeven dat hoe hard je ook je best doet, je kunt de energie die hij erin zou moeten stoppen niet vervangen met jouw energie. Ik lees dat je echt heel erg je best doet, wat je eigenlijk ook als iets positiefs moet zien, je bent een vechter, loyaal en open. Dingen waar je trots op moet zijn. Los van of je relatie het zal redden of dat hij de meest leuke jongen is die er bestaat. Jij bent leuker, je bent sterker en je weet wat je wil, bereid om ervoor te vechten.
Als hij je niet de liefde geeft die je zo duidelijk wel verdient, dan is dat zijn eigen schuld, als ook zijn verantwoordelijkheid om het op te lossen, niet die van jou.

Je mag nerveus zijn, het is niet gek dat je de dingen die er zijn gebeurt wil bespreken, dat was namelijk niet niks. Zet de schuld niet in jouw schoenen, dat omdat jij deze compleet terechte en normale behoefte hebt, het opeens jouw nerveusheud is wat het probleem is.
Ik wens je alle liefde en sterkte toe en hoop echt dat het opgelost kan worden.

Liefs tat