Waarom zijn relaties zo moeilijk!? Of maak ik het te moeilijk?
Ik ben best een lastig persoon, dat weet ik van mezelf. Ik ben vrij onzeker in relaties, komt onder andere door eerdere relaties, maar daardoor ben ik iemand die vaak iets ergens achter zoekt.
Kleine dingen als:
“waarom appt hij me niet terug, terwijl hij wel online is geweest.”
“Waarom is hij steeds bij iemand anders, terwijl hij ook bij mij had kunnen zijn?”
“Waarom is het zo moeilijk om af te spreken met mij!”
Komt allemaal door mijn onzekerheden. Ik weet dat hij van me houd en dat door mijn gezeik hij de relatie op een gegeven moment niet leuk meer vind en er een punt achter wil zetten.
Hij is ook niet perfect en heeft ook zat meegemaakt. Dat heeft hem gemaakt wie hij nu is, de man waar ik verliefd op ben geworden. Maar hij is iemand die confrontaties liever uit de weg gaat dan aangaat, terwijl ik dingen liever uitpraat. Daardoor word hij onzeker, omdat we alleen maar aan het praten zijn over onze problemen. Hij denkt dan dat hij niks goeds doet en ik een negatief persoon ben. Terwijl ik helemaal niet zo wil zijn. Ik vind het lastig om me in te houden en tot op zekere hoogte is het natuurlijk niet goed om alles op te kroppen. Maar aan de andere kant denk ik dat hij er zekerder van word als ik even m’n trots opzij zet en niet steeds alles uit wil praten. Als hij zekerder word wil hij mij misschien ook meer zien en is dat probleem ook opgelost.
Mama zei ooit: “om je relatie te redden moet je af en toe doen alsof, door overdreven lief te doen en om al zn grapjes lachen en enthousiast te doen, ook al voel je dat op dat moment niet zo, dat gevoel kan dan vanzelf terugkomen. Dan krijgt hij een positieve boost, waardoor hij ook weer lieve, leuke dingen gaat doen.” Dat wil ik wel uitproberen.
Maandag gaat hij weg voor 6/7 weken. Zondag zie ik hem voor het laatst en gaan we uit eten. Ik ga voor hem een hele leuke avond plannen. Eentje die hij niet zou vergeten. Setje aan, make-up op, mooie kleertjes, hakjes. Hel verleiden alsof het onze eerste date is.
Zodat hij ziet dat ik echt niet die vervelende zeikerd ben, maar nog steeds hetzelfde meisje als in het begin die alleen maar wat onzeker is geworden.
Ik hoop als hij ziet dat ik m’n best doe hij ook meer zn best doet en dat dan alles goedkomt! Net hebben we gebeld en dat was fijn, bijna weer als vanouds, ik heb weer wat meer hoop. Misschien valse hoop, maar voor nu hou ik me vast aan die hoop.