Nu alweer ruim 2 weken. Als donderslag bij heldere hemel haar woorden: "We moeten praten". Drie heel erg vernietigende woorden als ze in die volgorde worden gebruikt.

Echt praten is nooit gebeurd. Geen duidelijkheid meer dan: "Ik hou van je, maar moet aan mezelf werken, dit kan ik alleen in m'n eentje"

En zo ineens ben je 5 jaar later weer terug op de blog waar ik destijds zoveel aan had. Al was het maar om van me af te schrijven, de lieve reacties van mensen, gewoon het delen met lotgenoten...

5 jaar lang. Na een destijds pijnlijke relatiebreuk, duurde het 4 jaar voor er eindelijk weer wat moois op m'n pad kwam. 4 jaar van toch stiekem scheurtjes voelen, het niet durven openstellen voor nieuwe liefde. Toch kwam ze 4 jaar later (nu een klein jaar terug) in m'n leven. De liefste, mooiste, voorzichtigste vrouw ter wereld. De eerste die mijn houten kleine hartje weer opengooide.

Einde. Punt. Ze is nu echt helemaal weg. 3 weken nadat ze aangaf dat ze geen rust vond. 6 maanden na de breuk. 6 maanden van als vrienden nog in 1 huis zitten, 6 maanden die van huilen naar aftasten naar lachen gingen. Langzaam weer op een wat stabieler veld kwam. Eentje waar ik hoop uit putte. Hoop die ze gaf, heel mondjesmaat en rustig zouden we er wel uitkomen.

Maar ik wil wel vrienden blijven...

De 6 eerste woorden na een breuk. En natuurlijk klamp je je hier aan vast. Want immers naast een spetterende relatie waren jullie ook nog eens beste maatjes! Moeilijk is het wel, maar je bijt door, want je beste vriendje ook nog eens verliezen?
Dagen worden weken worden maanden. En de vriendschap lijkt ook zeker aanwezig. Samen langzaam weer leuke dingen ondernemen, samen plannen maken, niet te groots zoals je dat als geliefden deed, maar gewoon plannetjes voor een leuk uitstapje of een avondje feest.

Na een tijdje weg te zijn geweest hier, weer terug.

Een half jaar na de breuk...Een half jaar van groei, en ook terugval. Zes maanden van intens verdriet je af en toe beter voelen en soms opnieuw keihard weer neer te klappen. Een positieve nieuwe baan, een goede bevestiging van de betekenis van enkele vrienden. Een half jaar van werken aan mezelf, mezelf opnieuw leren kennen. Een half jaar wat nog met haar gedeeld was. Een half jaar van, ondanks dat het over was toch een bepaalde genegenheid, een soort slapende liefde.

Koninginnedag. Stralend zonnetje, nog lekker vakantie, telefoontje van wat vrienden. Dus...lekker biertjes drinken in het park. Met bandjes!

Vraag is al vaak voorbij gekomen: Waarom geven zoveel mensen een relatie zo gemakkelijk op? Waar is het vechten gebleven? Zijn relaties in deze tijd niks meer dan wegwerpaanstekers geworden? Hij is leeg, koop wel een nieuwe...

Zelf zou ik zo graag een hervulbare hebben...