Ieder jaar op oudjaarsavond kom ik toch weer even terug naar deze plek. Mogelijk omdat oudjaarsavond voor singles (zoals ik) misschien wel de vervelendste avond van het jaar is. Zo ervaar ik dat tenminste. Ik ben eigenlijk wel erg benieuwd hoe anderen dat ervaren.

In ieder geval alvast de beste wensen voor het nieuwe jaar voor eenieder die dit leest. Hou je taai!

Jaarlijks kom ik nog even terug naar deze plek en ik constateer telkens weer dat er weinig verandert. En dat is goed, want nog immer worden mensen door lotgenoten of ervaringsdeskundigen door moeilijke tijden heen gesleept.

Ik wil alle bezoekers van dit mooie medium het allerbeste wensen voor 2014. Het leven is niet altijd een pretje, ik weet er alles van. Probeer te genieten van de dingen die je daadwerkelijk gelukkig maken, hou je vast aan die momenten en hopelijk gaat de zon eens voor langere tijd schijnen.

Tot volgend jaar!

2012, het jaar dat de wereld vergaat. Van mij mag het. Dat wil zeggen, mijn persoonlijke wereld dan. Voor alle mensen die wel van het leven genieten hoop ik dat de Maya’s het bij het verkeerde eind hadden.

Na 5,5 jaar is het verdriet om de verbroken relatie inmiddels wel gezakt, al heeft dat verdomd lang geduurd. Wat er voor in de plaats is gekomen is het besef dat ik altijd alleen zal blijven. Iets dat ik inmiddels ook al een tijdje geaccepteerd heb maar dat nog altijd niet vrolijk stemt.

De laatste dag van het jaar. Tijd voor de ‘traditionele’ terugblik. Daar ben ik lekker snel klaar mee, want ook dit jaar laat zich weer samenvatten in drie luttele woordjes: kut met peren.

Maar goed, we zijn weer een jaartje dichter bij het einde. Ik wens eenieder veel geluk en wie weet tot volgend jaar.

Dit zijn de vervelendste momenten. Kom net thuis na een competitiewedstrijd. Thuis in een huis waar helemaal niemand op me wacht. Helemaal in m’n uppie met morgen weer een lange werkdag voor de boeg waar ik helemaal geen zin in heb. Wat voel ik me kut en depressief. Overdag kun je vaak nog wat andere dingen doen, maar als het buiten donker is en je zit maar alleen thuis dan komt alles extra hard aan. Heb gewoon even de behoefte om dat te uiten, dus vergeef me deze depressieve insteek alsjeblieft.

Gisteren een toernooi gehad op onze sportvereniging. S. had zich aanvankelijk wel ingeschreven maar deed uiteindelijk toch niet mee. Omdat zij nou eenmaal heel erg goed is in onze sport werd zij verwacht op een officieel bondstoernooi en moest ze ons ‘gezelligheidstoernooi’ laten schieten. Haar zus was wel van de partij. Die kende ik van de keren dat ik bij S. thuis ben geweest. Omdat haar zus en ik allebei aan schaken doen (of deden in haar geval) heb ik toen een partij tegen haar gespeeld.