2012, het jaar dat de wereld vergaat. Van mij mag het. Dat wil zeggen, mijn persoonlijke wereld dan. Voor alle mensen die wel van het leven genieten hoop ik dat de Maya’s het bij het verkeerde eind hadden.

Na 5,5 jaar is het verdriet om de verbroken relatie inmiddels wel gezakt, al heeft dat verdomd lang geduurd. Wat er voor in de plaats is gekomen is het besef dat ik altijd alleen zal blijven. Iets dat ik inmiddels ook al een tijdje geaccepteerd heb maar dat nog altijd niet vrolijk stemt.

Ondertussen kabbelt het leven voort. Zonder doel, zonder langdurig geluk. De energie om door te gaan haal ik uit ervaringen als een mooi concert, een goede wedstrijd of een leuke film danwel televisieserie. Dergelijke dingen maken me weliswaar gelukkig, het probleem is dat het allemaal kortdurende gelukservaringen zijn. Over het algemeen voelt mijn leven, ondanks dat ik het altijd enorm druk heb, als een grote leegte. Zo nutteloos en treurig dat de zin ervan mij behoorlijk onduidelijk is. Dus mocht iemand nog een verdwaalde Maya tegenkomen, stuur ‘m maar door naar mij. Dan zal ik wel even met ‘m babbelen.

Ik wens iedereen een bijzonder gelukkig Nieuwjaar toe en wie weet tot volgend jaar!