Even van me afschrijven.

Vandaag dus grootste deel van de dag de spullen van mijn ex-vriendin verhuisd.

Ik ben toch maar gebleven en heb zelfs geholpen, je moet toch wat. Het is zo'n verwarrende dag.

Ik krijg vandaag een mailtje, of ze morgen en overmorgen haar spullen kan komen halen. Ze start volgende week een nieuwe baan, moet daarvoor verhuizen (naar buitenland) en ze kan een bus lenen.

Ik wist dat het zou gebeuren. Ik weet ook dat het moet gebeuren, zelfs voor mij goed zou moeten zijn als dat afgerond is. En toch voel ik me er klote bij, en heb ik helemaal geen zin om geconfronteerd te worden met mijn ex-vriendin die haar spullen, onze gedeelde herinneringen komt weghalen.

Hoi allemaal,

Ik heb redelijk veel blogs en berichten gelezen en wat veel terugkomt is het missen van met iemand samen zijn. Het lastige daarin is dat het moeilijk is om onderscheid te maken tussen het specifiek missen van je ex, of juist het missen van iemand om mee samen te zijn. Dit onderscheid lijkt me echter wel belangrijk hoe je ermee om kan gaan, misschien zelfs wel hoe lang/heftig het verdriet om je ex is.

Dus hoe weet je of je ex mist of meer het samenzijn met iemand?

Hoi allemaal,

Zoals in mijn vorige blog-item beschreven, had een gezamenlijke vriendin afgesproken met mijn ex-vriendin.

Dit was de eerste keer dat iemand die we allebei kennen met mijn ex sprak. En dus had ik haar gevraagd hoe het met mijn ex-vriendin was.

Hoi allemaal,

Een simpele zin: Ik accepteer de situatie zoals die nu is.

Ik heb deze zin tijdens een wandeling vele malen hardop tegen me zelf uitgesproken, want ik wil verder en daarvoor moet je de situatie zoals die nu is accepteren en vandaar uit gaan werken aan een nieuwe toekomst. Niet piekeren en malen, maar werken (echt doen) aan de toekomst.

Het uitspreken gaf me tijdens de wandeling wel de kracht om ervoor te gaan, maar ik voel nu een tijd na de wandeling toch ook hoeveel moeite het kost om die simpele zin ook echt uit te voeren, om ook echt te accepteren.

Hoi allemaal,

Ik moet het even van me afschrijven.

Zoals ik andere blogs gelezen heb, probeer ik me ook op mezelf te richten. Beetje bij beetje, zal ik maar zeggen.

Ik ben gaan hardlopen, maak lange fietstochten en ga vaak wandelen.

Hoi allemaal,

Het is nu bijna drie maanden geleden dat het uitging.
Ik worstel nog steeds met loslaten, soms gaat iets beter, maar de laatste weken heb ik toch echt wel een grote terugval. Ik mis haar gewoon iedere dag en mijn gedachten gaan vaak naar dingen die we samen gedaan hebben, iets wat ik graag samen met haar zou doen of gewoon iets wat ik graag met haar zou delen.