Hoi Crushed,

Het zal je niet verbazen dat ik een hele hoop van je bericht herken.
Het eerste dat me opvalt is dat je schrijft dat je gedachten vaak gaan naar die plekken waar jullie samen zijn geweest en waar je mooie herinneringen aan hebt, en het komt op me over alsof je dat niet wilt meemaken, klopt dat? Kun je uitleggen waarom je dat niet zou willen? Zelf vind ik het namelijk niet zo'n probleem, en dat had ik al vrij snel, omdat ik juist blij wordt van mooie herinneringen en het laatste wat ik zou willen is vergeten hoe leuk ik het gehad heb; daar ben ik nog elke dag super-dankbaar voor, dus waarom zou ik dat willen vergeten? Tuurlijk is het jammer dat er geen vervolg aan gegeven wordt, maar niemand kan je de momenten die je al wel hebt beleefd nog afnemen toch? Waarom dan daar niet met een fijn gevoel aan terug denken? Oftewel, is het probleem waar je mee zit niet de gedachten aan de toekomst, in plaats van te kunnen genieten van het moment en de herinneringen? Misschien dat je daar iets mee kunt in dit opzicht

Zoals je mogelijk al wel hebt gelezen heb ook ik wel eens momenten waarin ik het moeilijk heb gehad om niets te sturen naar haar, en dat is ook niet altijd even goed gelukt moet ik eerlijk bekennen maar wat voor mij meestal wel werkt is me dan te proberen te bedenken of ze überhaupt wel blij wordt van een berichtje van me op zo'n moment, en eigenlijk is negen van de tien keer dan het antwoord "nee", en dus weet ik ook dat ik haar dan niets moet sturen. Immers, als ik het wel doe, dan maak ik mezelf even voor een paar seconden blij, met daarna irritatie / frustratie over dat er dan geen reactie of geen leuke reactie op komt, én ik weet stiekem ook wel dat zij er helemaal niet blij van wordt, dus voor 10 seconden "goed gevoel" tegen daarna uren / dagen aan een gefrustreerd gevoel maakt een makkelijkere afweging om het niet te doen. Dan nog, ik weet dat het moeilijk is om je te beheersen op zo'n moment... Eigenlijk is het enige dat ik je dan nog kan adviseren om naar je verstand te luisteren en je gevoel proberen te negeren, focus naar het moment, observeren en concentreren op wat je ziet, hoort, voelt, ruikt... of concentreren op je ademhaling, of met overdreven veel aandacht de smaak van je koffie proeven of iets dergelijks en vaak zakt dat gevoel dan na een kwartiertje langzaam wel weer weg. Een tijdje geleden las ik nog ergens een verslag over een mindful workshop waarin een groep mensen een kwartier lang met 100% aandacht een rozijn heeft bestudeert. De vorm, de ribbels, de kleur, de geur, echt alle aspecten van dat kleine rozijntje een kwartier lang volledig als middelpunt van de aandacht en niets anders dan die rozijn, en langzaam maar zeker haal je dan je gedachten "leeg" als het ware. Zo simpel kan het zijn dus; een rozijn is al genoeg

Ik hoop dat het je een klein beetje kan helpen. Het blijft lastig helaas en ik kan het niet mooier maken dan het is. Na verloop van tijd gaat het vanzelf elke keer een beetje beter, een beetje makkelijker en een beetje meer vanzelf

Hallo crushed,

Bij mij is het bijna 9 maand over. En ik geef toe dat er nog steeds dagen zijn dat ik iets wil sturen. Tot nu toe er nooit aan toegegeven maar de drang is er nog hevig. Waarom ik het niet doe?? Omdat ik weet dat het tot niets zou leiden, mss eventueel een antwoord dat je nu net niet wil krijgen en je weer bij af staat. Het enigste wat kan helpen is ......tijd tijd en nog eens tijd. 9 maand en de drang is er soms nog!!! Ik heb nu de ergste ldvd die ik in jaren heb gehad.
Ik kan je enkel wijsheid en sterkte toewensen.