Even van me afschrijven.

Vandaag dus grootste deel van de dag de spullen van mijn ex-vriendin verhuisd.

Ik ben toch maar gebleven en heb zelfs geholpen, je moet toch wat. Het is zo'n verwarrende dag.

We hadden elkaar enkele maanden niet gezien en als je haar dan weer ziet komt dat toch wel weer even hard binnen. We kunnen het ook nog steeds erg goed met elkaar vinden als we samen zijn, wat wel bleek met het verhuizen en verdelen van spullen, alles gaat zo vanzelf tussen ons, alleen nu met een grote emotionele lading erbij natuurlijk die zo nu en dan wat teveel werd, niet boos maar verdrietig, wat een verwarrende dag. De bus volgeladen en zoals verwacht kon niet alles in een keer mee, dus morgen nog een keer.

Het blijft ook geheel onduidelijk wat nu de reden is, ze had het ook nooit verwacht, vind het ook niet makkelijk en zegt alleen maar het spijt me. Dat blijft lastig hoor, ook al weet ik dat het er niet toe doet, het is nu eenmaal zo, maar toch als het zo klikt als je elkaar weer ziet, zelfs onder deze omstandigheden, dan zeurt het wel.

Morgen dus nogmaals door de zure appel bijten, in de middag komt er iemand de elektriciteitsmeter vervangen die persoon zal misschien vreemd opkijken van mijn humeur , en in de avond kan ik gelukkig bij een vriend eten om de nodige afleiding te krijgen.

crushed