Ik ken alleen maar leugens, bedrog en oneerlijkheid, dat is mijn school geweest in leven en het heeft me aleen maar gesterkt in het gevoel dat ik nooit zo zal zijn als de mensen die me pijn deden.. Ik heb 7 jaat van mijn leven verkloot aan iemand die me misschien wel liefhad, maar uiteindelijk heeft gekozen voor de weg van de minste weerstand...
Ik zal nooit de fouten maken als zij die mijn glimlach en onschuldigheid hebben gestolen, ik zou nooit iemand moedwillig pijn kunnen doen, ik weet wie ik ben.
.. And nothing else matters..

mijn relatie is net 4 weken uit....hij heeft vorig jaar een keer met een wijf gezoent, maar zei dat hij er bij rilde en dat mens niet moest....nu hoorde ik net dat hij al een maand met haar verkeing heeft.....(volgens het broertje van dat wijf)....we hebben elkaar sinds ut uit is niet meer gesproken...en nu snap ik waarom hij geen enkele keer een smsje ofzow gestuurd heeft.....mijn ouders hebben me binnen gehouden, want ik wou hem kapot maken...ik ben nu wat rustiger en ben aan de ene kant blij dat alles nu over is....nu gaan mijn ogen open en nu weet ik zelf ook cker dat IK hem nooit meer wil.....

lieve susan, heb net einden gelopen huilen huilen en nog is huilen.
voel me zo ellendig, maar uitleggen heeft geen zin meer. Bevatten kan ik het niet, ik ruim alles op van mezelf, alles wat me aan jou doet denken. Brieven, muziek, foto's. De sokken, je ondergoed kaarsen en ga zo maar door. Het huis gaat denk ik huilen van alle mooie dingen die het niet meer zal bevatten, na die bijna 200 dagen.............
Ik ben net wezen wandelen, het regende, het maakte me niks meer uit. Ik huilde net zo hard mee. Ik ben op mijn bruggetje gaan staan, daarom heen de vijver. Niks staat daar nog fatsoenlijk in bloei, normaal is het prachtig met een heel groot ouderwets huis er naast. Het is daar altijd stil en er is vrijwel nooit iemand.

...Een verlaten leven

De laatste trein kwam voorbij
Rare herinneringen dwarrelen neer op mij
gevoelloos en zonder besef van het bestaan
Blijf ik uiteindelijk zonder mijn liefde op het station staan

Jij was boos (op mij??), de trein was gegaan
en dat terwijl het daarnet nog zo fijn mocht gaan
Graag zou ik je nog spreken.
Maar de genoodzaakte afspraak moet het breken.

Slechte herinneringen trekken aan mij
Goede herinneringen duwen in mijn zij
Een neerwaartse druk verkleint mijn kans
Een waardig leven ontspringt mijn dans

Gevangen in een vacu?ɬºm van eenzaamheid

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier wat over mezelf geschreven heb. Dat komt denk ik omdat het eigenlijk al weer redelijk goed met me gaat. Alhoewel ik nog wel elke dag aan hem denk, maar het missen wordt steeds minder. Gelukkig!

Maar vandaag voel ik me weer een beetje down. Geen idee precies waarom, of misschien toch wel.
Ik heb geloof ik wel geaccepteerd dat het niet meer goed zal komen tussen ons. Heb van de week weer met hem gebeld, het gesprek was gezellig, maar ik merkte ook voor mezelf dat het meer een gesprek als vrienden was. Goed teken!...toch? Verder heb ik tijdje terug nog geschreven dat ik hem nog vragen wilde stellen, maar nu heb ik dat niet gedaan. En eigenlijk heb ik daar ook niet zoveel behoefte aan. Het veranderd toch niks aan de situatie.Ik ben denk ik zelfs zover dat ik me huissleutels van de week maar eens terug ga vragen.

in de paasvakantie ben ik naar mijn nonkel geweest om daar een paar dagen te logeren. Hij heeft een praline-winkel in Brussel en ik ging daar om een beetje te helpen. De maandag en de dinsdag was er daar een hele mooie, lieve jongen.
We hebben een paar keer samen geschaakt en zo en op de computer gechat. Het was allemaal heel tof. We keken soms echt heel diep in elkaars ogen. Ik kreeg direct vlindertjuhs. De woensdagavond heb ik in een smsje gevraagd of hij verliefd op mij was en toen zei hij "jaaaaah" ik zei dan ook dat ik op hem verliefd was. alles was heel leuk. Tot donderdagnamiddag als hij op msn kwam en zei tegen mij dat hij het niet wou aanmaken met mij omdat we te ver van elkaar woonden! ik vond dat heel erg en hij ook maar ik denk dat hij het minder erg vond dan ik. Ik heb dan nog heel de dag zitte vrage of hij echt niet wou proberen. maar hij wou niet! Hij wou wel vriende blijven ik natuurlijk ook he. vandaag was hij op msn en opeens was hij weg ik heb hem dan toegevoegd op mijn ander e-mail adres en daar was hij wel online dus dat wou zeggen dat hij mij geblokt had. Toen hij wist dat ik dat was op dat ander e-mail adres zei hij dat ik hem niet mocht stalken en dat hij niks meer van mij wou horen!! pff dit is echt niet leuk !!!

Inmiddels de 4 jaren gepasseerd nadat het uit was (sommigen hebben mijn verhaal al misschien gelezen) en ik denk nog godverdomme elke dag aan haar, kan/wil op de een of andere manier potentiele nieuwe partners geen kans geven.
Ook vandaag zit in een dipje, onlangs een zware ruzie gehad met twee van mijn beste vrienden.
Ik houd het gewoon niet meer uit. Vandaag zit ik echt na te denken om professioneel hulp te zoeken. Ik ben alleen onzeker of dat wel zal helpen? Hoe kan iemand ervoor zorgen dat ik haar uit mijn hoofd krijg?
Want dit is echt geen gewone situatie meer.