Tjonge, na 4 weken krijg ik heel plotseling een email van haar.

Vandaag, nadat het 2,5 maand uit is, heb ik ruim drie uur met mijn ex op msn gezeten. Eigenlijk is mailen/msnen de enige mogelijke manier om te communiceren, aangezien ik op de Antillen zit en hij in Australie. Maar ja, hij mailt bijna nooit en aan msn doet hij dus helemaal niet! Tot vandaag dus...

En wat denk je? Hij wil me terug! Ja, lekker makkelijk nu we over de helft zijn en ik over 2,5 maand die kant sowieso op kom. Ik weet niet wat ik hiermee moet.

Ik heb zoiets van doe maar moeite voor mij (en kom hier)en anders hoeft het niet. Maar aan de andere kant wil ik ook weer wel dat het goedkomt. Hij wil dus samen reizen en dat vind ik op zich best als we goede afspraken maken, maar ik denk niet dat ik als vrienden wil gaan. Maar eigenlijk ook niet als stel, aangezien ik hem niet vertrouw (uit het niets maakte hij het uit, toen ik hier net zat, ik heb er geen zin in als dat nog eens gebeurt).

Het is nu exact 6 weken uit (hey daar moest ik zowaar even over nadenken!). Ik voel me het meest van de tijd erg lekker en zelfs nog beter dan toen ik nog wat had.
Vreemd is het dan als ik een moment heb ( tegenwoordig niet langer dan een uurtje) dat ik haar toch weer mis en dat ik tijdelijk dat hele goede gevoel kwijt ben.

Ik snap niet waarom het weer terugkomt, want vaak denk ik dat het eigenlijk wel verwerkt is. Maar aan de andere kant merk ik ook dat ik met de week positiever wordt en minder en minder aan haar denk. Het zal uiteindelijk wel helemaal verdwenen zijn.

Wat ik laatst ook merkte was, dat ik me irriteerde aan zoenende/knuffelende stelletjes.

spijt

spijt om wat mooi geweest is
spijt om wat voorbij is
spijt om wat nooit meer zal terugkomen
spijt om daden die ik niet had mogen doen
spijt om woorden die ik niet had mogen zeggen
spijt omdat het allemaal zo snel is gegaan
spijt omdat ik men hart heb blootgegeven

spijt , veel spijt omdat ik dacht dat jij de ware was ...

Vandaag begint het eindelijk door te dringen. Nu ik en mijn vriend niet meer samen zijn is er een enorme leegte die ik moet zien op te vullen. Ik denk aan hem heel de dag ... de man van mijn dromen, de man waarmee ik later wel zou willen trouwen, een toekomst hebben. Hij beweerd nog steeds dat wij kans op een toekomst hebben, maar dat het nu effe niet kan omdat hij nog op school zit. Ik weet gewoon 1 ding, als hij maar half zoveel van mij zou houden dan ik van hem, dan zouden we nog samen zijn. Ik besef nu dat hij echt nog niet klaarwas voor een relatie, zijn makkers en schoolvriendinnen gaan voor. Ach ja, die knipperlichttoestanden in onze relatie moesten maar eens stoppen, maar nu het ondertussen Anderhalve week uit is, krijg ik toch een klap in het gezicht...

Op zich gaat het redelijk met me. Probeer mijn leven weer een beetje op te pakken en het gaat redelijk. Ik denk nog ontzettend veel aan hem en mis hem ook nog steeds verschrikkelijk, maar ik weet dat ik verder moet. Afgelopen weekend even uit wezen waaien aan het grevelingenmeer met vrienden en zaterdagavond wezen stappen. Ik moet zeggen dat het gezellig was (komt denk ik ook wel door wat alcohol). Zondag had ik wel weer een klote dag maar dat komt denk ik ook wel omdat het toen natuurlijk 3 weken geleden was en de vermoeidheid sloeg toe. (was zaterdag een beetje erg laat geworden voor mijn doen) Er zijn zelfs al momenten waarop ik denk: Jij bent mij niet eens meer waard na alles wat je me geflikt heb.

Weet je wat het meeste pijn doet, hij is of al zo sufgeblowed of hij is toch licht-autistisch of gevoelloss, maar hij beseft niet eens echt dat hij me pijn heeft gedaan. Ik vroeg toen je met haar sms-te dacht je niet ook aan mij en dat je me pijn deed? Daar was ik niet mee bezig eigenlijk, nee. En dat deed hij in onze vacantie waarin we aan de relatie zouden werken. En meer dingen van deze strekking zijn gezegd in een poging de dingen toch eens uit te praten.
Ik denk echt dat hij niets voelt of invoelt (begrijpt) aleen zichzelf en dat niet eens echt. Het verklaart denk ik tevens, dat hij nog wel verliefdheid kent, maar houden van niet.