tis nu miss 3 uur nadak men eerste verhaal heb gestuurd. En ik ben ondertusse al 5 keer op msn gewist om te zien of hij er nie was, nee nog alt nie, wrs heeft hij mij geblokt. Mor t ga al een bikku beter, wa gepraat mee vrienden en men verhaal verteld. Ze begrijpen mij en ow wa doe da deugd. Nog 3 daagjes en de vakantie is voorbij, dan wer naart school en meer onder de mensen komen. Hopelijk gaat het dan een bikku over. Kheb ondertussen al verhalen van andere gelezen, die al getrouwd zijn, samen wonen, kindjes hebben... Dan vind ik dat mijn verhaal echt zo stom is.
Mor toch doet het nog alt

Op kamp heb ik iemand ontmoet, echt een lieve jongen, hij was skimoni. Hij was niet van onze groep dus ik zag hem nie zoveel. op de terugreis had hij mij zen muts gegeven op voorwaarde dat ik hem wel iets zou teruggeven. Ok. Ik had hem op msn toegevoegd, in het begin ging het een bikke stroef, hij wou perse een mustke terug en ik heb da ten uk mor gedaan. Het ging alt mor beter tussen ons: hij zee dat hem mij graag zag en dat hij mij mooi, lief, schattig... vond. En ik begon ook meer voor hem te voelen. We hadden beloofd om elkaar nog is te zien in t paasverlof. Hij stelde het alt mor uit en er kwam nie veel van.

Na dag 5 is er veel gebeurd. Zie het verhaal. Vandaag was ik vrij en zij ook. Om een andere reden was de kleine naar de creche, dus ik ben bij haar langs gegaan op de koffie. We hadden het afgesproken en ze had zich duidelijk voorbereid.

Ze was leuk gekleed, maar express niet te sexy, en ze had de vitrage dicht, die volgens mij meestal open is. Haar kleinste sliep, de andere waren naar school.

Onderweg er naar toe gewikt en gewogen, en een beetje zenuwachtig. Een besluit gemaakt: niet initieeren, maar wel op in gaan. Ik blijf tenslotte een man.

Gezellig gekletst, en zie hield verstandig afstand. Over van alles gepraat, werk, prive, kids, vroeger, sex, van alles. Toen werd haar kleine wakker. Ze haalde haar op en kwam even naast me zitten, op de leuning van de bank. Mijn hart sloeg een keertje over. Ik wilde haar strelen, maar deed het niet. Ze ging weer op haar plekje zitten, maar even later kwam ze gewoon naast me zitten. We hebben wat geknuffeld, eigenlijk heb ik haar gewoon even vastgehouden. Dat voelde goed. Zo een tijdje gezeten en gekletst, en met die kleine gespeeld.

Een update van het vorige verhaal. In het kort samenvattend: ik heb een leuke collega een anonieme valentijnskaart gestuurd. Een paar weken later per anonieme mail contact gelegd, ze wist gelijk wie ik was en gaf toe soortgelijke gevoelens te hebben. We zijn beide getrouwd, zei als heel lang, en hebben allebei kinderen.

De laatste tijd is het mooi weer, en hebben we buiten zitten eten in de pauze. Vaak alleen, soms met anderen. Het is heel fijn om zo samen met haar te zijn, en ik kan haar alles vertellen, en zij vertelt mij ook heel veel persoonlijke dingen. Het voelt zo vertrouwd. Ik heb moeite om van haar af te blijven, maar dat is tot nog toe gelukt.

Ze heeft me dinsdag nog gezegd dat ze me mist en dat ik moet afwachten.

Daarnet vroeg ze op msn of ik straks mee wou uitgaan met haar en haar beste vriend. Ik heb gezegd dat ik het niet wist, dat ik wel zin had om haar te zien, maar dat ik het niet wist.

Ik denk dat het nooit meer goed gaat komen. Dus probeer ik nu wat koel te doen tegen haar en niets meer van me te laten horen. Ze heeft me nog niet ECHT kunnen missen omdat ik haar elke week wel één keer hoorde of sprak op msn. Daar stop ik nu mee. Als ze weg wil zal ik haar niet tegenhouden. Ze moet nu maar eens gaan beslissen en zolang ze me blijft bellen zal dat er niet van komen. Ik ben het beu om me zo te voelen. Ik hou nog enorm veel van haar. Maar ze moet dringend eens ernstig gaan nadenken. Kiest ze voor mij of voor de getrouwde vent van 30 met twee kinderen.

Hallo iedereen ik ben 24 en had 10 jaar een relatie,ze was mijn enige en eertse ware liefde,ze was gewoon alles voor mij.Ik dacht dat alles goed ging maar vorige zaterdag heeft ze me zonder iets te laten weten me laten zitten!,s'ochtends voor ze naar haar werk ging zij ze me nog dat ze me graag zag en deed ze of er niets aan de hand was,toen ik haar s avonds belde stond haar gsm uit,ik dacht battery leeg of zo,toen ze na 2 uur nog niet thuis was ,begon ik me zorgen te maken ,ik dacht dat ze een ongeval of zo zou hebben gehad !Ik was doodongerust,ik ben haar dan samen met mijn broer gaan zoeken

Op het moment weet ik het allemaal even niet meer. Zoals ik gisteren al had geschreven ben ik woest op mijn ex. Toen ik van hem te horen kreeg dat zijn gevoel ver weg was heb ik hem gelijk gevraagd of er een ander was, nee zei hij toen. Ik heb namelijk het gevoel dat er wel een ander is. Er is een meisje bij hem op zijn werk stage komen lopen en daar gaat hij iets te close mee om. Bijna elke dag op msn en meer van dat soort dingen. Zelfs zijn chef denkt er meer van. Toen ik die zwarte zondag besloot om weg te gaan heb ik haar ook gebeld toen ik bij mijn ouders was. Ik heb haar toen gevraagd of er iets was tussen hen of dat ze dat wou.