Ik heb haar vandaag een mail gestuurd. Ik kan zo niet meer verder. Dit is wat ik haar gestuurd heb. Wat denken jullie ervan?

Ik ga deze mail heel kort houden, want het doet veel pijn om hem te schrijven.

Ik heb je nu op alle mogelijke manieren laten weten hoeveel ik van je hou, hoeveel ik je mis en hoe graag ik zou hebben dat we terug samen zijn. Maar het wordt me nu meer en meer duidelijk dat dit niet meer zal gebeuren. Waarom weet ik niet en die vraag zal ik ook nooit kunnen beantwoorden. Ik weet dat je niet aan die gevoelens kan doen, en ik verwijt het je ook niet. Het is gewoon te pijnlijk voor mij om je iedere keer weer te horen, te zien of op msn te spreken en te weten dat ik niet meer bij je kan zijn.

gisteren ging ik met mijn vrienden uit, was leuk maar ik mis haar zo veel, dat ik het niet zo plezierig vond toen een meisje vroeg me als ik met haar naar buiten wou.
nu ben ik weer thuis in een leeg huis, wat is stilte soms niet leuk? dan ga je teveel nadenken over waarom, huilen lost niets op ? krijg je alleen hoofdpijn van.
ik denk dat ik een biertje neem een naar bed ga, ook al is het 5 uur. ik heb geen zin om mensen te zien, ik wacht wel op antwoord van haar het kan lang duren maar ik wacht.

Sinds drie weken is het nu gedaan met mijn vriendin
(drie jaar samen geweest)

we hadden op het einde dikwils ruzie en plots was de maat vol voor haar
het was mijn eerste grote liefde en ik had altijd gedacht dat het zou blijven duren (naief van mij)
ik had zekerheid, wist dak ik altijd op mijn vriendin kon trugvallen, wist hoe de toekomst eruitzag, had zelfvertrouwen, etc ...
Nu ben ik één hoop puin, vol onzekerheid

Velen herkennen dat waarschijnlijk, maar op dit moment kan ek mij nie voorstellen nog zo iemand te ontmoeten
Zowel op uiterlijk als op vlak van karakter von ek ze zo geschikt

... dat iedereen hier een keer gelukkig zal worden, Ik gun het in ieder geval iedereen hier.. Niemand zou ongelukkig moeten zijn, maar helaas.. jullie komen er wel, echt!!.. Jullie vinden je weg wel in leven.. net als ik, hoop ik
Shine on...

Ze belde net... Zegt dat ze me mist en dat ze naar me verlangd. ik kon een spoortje alcohol ruiken door de telefoon. Ik heb haar verteld dat ze zich dat een maand geleden had moeten bedenken, nu is het te laat..
Ze moest huilen.. het deed me niks meer.
Voelt goed...

Hee, weet je nog hoe je me vertelde dat ik de mooiste & de liefste was, dat ik het meisje was voor jou, dat ik de enige was? & weet je nog hoe ik er 3 jaar later achter kwam dat ik toch niet de enige was?

& weet je nog hoe je 'sorry' zei, dat ik zoveel beter was dan jij?

Wel weet je, voor een keer had je gelijk. Ik ben beter dan jij, ik verdien beter dan jou. Nooit zal ik een ander aandoen wat mij werd aangedaan, nooit zal ik nog pijn hebben om jou. Ik ben sterker nu, ik ben wijzer & boven alles ben ik gelukkiger.

Dag zak...

Ik weet zeker dat we allemaal het licht een keer zien.. Op een gegeven moment ben je zelf zo sterk dat je niet eens meer snapt waarom je zoveel energie hebt gestoken in een uitzichtloze relatie. Ik ben daar echt van overtuigd.. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik ben tenminste onderweg en ik merk dat het slijt. Merken jullie geen vooruitgang? Op een gegeven moment moet je gewoon accepteren dat het over is en dat was voor mij het moeilijkste, omdat het juist het makkelijkste was om aan hem te blijven hangen, zodat ik niet in het diepe zou vallen. Toch heb ik hem laten gaan en het was heel erg klote, maar ik leef nog steeds!! Uiteindelijk worden we er allemaal beter van, en so what, dan maar voorlopig alleen.