Hai mede-ldvd-ers

Sinds twee dagen is het echt over en uit met mijn vriend. Na anderhalf jaar met pieken en dalen een relatie gehad te hebben, hebben we nu na anderhalve maand tobben, besloten om maar helemaal geen contact meer te hebben. Een makkelijke anderhalf jaar hebben we niet gehad, dat was door omstandigheden ook niet mogelijk. Eigenlijk is hij ook zo'n beetje degene die het nu echt besloten heeft, omdat hij er niet meer tegen kon elkaar nog wel te zien enzo, maar ondertussen te weten dat we niet echt meer een relatie hadden en ook in principe ons eigen gang konden gaan (wat hij meer deed dan ik trouwens). Ik was best tevreden met de illusie en werd er blijer van om de schijn op te houden dan nu, helemaal geen contact meer.

Mijn ex belde net over wat spullen die nog bij mijn ouders staan van hem. Ben gelijk weer wat down. Ik reageerde wel heel koel en of het me niet intresseerde maar mijn hart huilt nu toch wel weer. Ik wil gewoon sterk blijven. Gelukkig gaat het wel weer goed met me, kan me op mijn werk weer concentreren en weer in een deuk liggen van het lachen dus dat zijn goede tekens. Ik hoop zo dat die ... het huis gauw afmaakt zodat we het kunnen verkopen en hij op kan rotten uit mijn leven. Ik wil gewoon mijn energie alleen nog gebruiken voor mezelf en voor alle lieve mensen om me heen. Ik heb gewoon geen

Tis vandaag wer nen depressieven dag, allee jah kweeni oe dat komt, mo ik begin hem wer te missen. tis iets meer dan een week geleden dat hem nog is op msn is gekommen, mo wrs zal hij mij wer geblokt hemmen.
En nochtans ging het de laatsten tijd wel goed mee mij. Hij sprak terug op msn en hij is nimer kwaad op mij en jah ik kon dan ook nimer kwaad zijn op hem, nochtans da hij mij wel ongelooflijk veel zeer eeft gedaan da hij mij nimer moest hemmen. Ik ben toch wel blij damme genen boel nimer hemmen, nu kan ik pas beginnen mee alles te verwerken.
En stilaan begin ik ook alle negatieve punten van hem te zien: hij eeft nen ongelooflijke dikke nek, en die zit constant tegen iedereen zo te slijmen en ik ben daar toch wel ingelopen zeker, mo kom. Langs den ene kant doet da deugd dak weet da hij tegen iederee zo lief en schattig doet.

Ik wil alle lieve mensen hier bedanken voor hun steun. Het helpt mij heel erg om er met lotgenoten over te praten. Het loslaten gaat met de dag beter en daar ben ik heel erg blij mee, ik krijg mijn eigen leven weer een beetje op orde en daar ben ik iedereen die raad heeft gegeven ook heel dankbaar voor. Ik weet ik heb nog een lange weg te gaan tot het echt verwerkt is, maar ik ben wel al op het punt beland waarop ik eerlijk kan zeggen dat ik hem niet meer terug wil. Hij heeft me teveel pijn gedaan daarvoor.
Groetjes Tweety

Ik heb zoveel zin om haar te bellen of op te zoeken. Gewoon om haar duidelijk te maken hoe dom deze situatie is. Dat het eindelijk eens tot haar doordringt. Maar dat mag ik niet doen.

Ook al zei ze gisteren dat ze onze onnozelheden mist en dat ze niet meer goed kan slapen nu ze terug alleen moet slapen.

Waarom zegt ze dat? Dan is het toch niet moeilijk? Het is zo duidelijk dat ze haar goed voelde als ze bij me was. Waarom wil ze dat dan niet? Waarom kan ze haar niet over die ( valse ) verliefdheid zetten en gewoon nog eens proberen met mij?

Vorige week haar voor het laatst gezien. "Ik bel je nogwel" had ze gezegd. "Best hoor" heb ik haar geantwoord. Vrijdagavond had ze me gebeld 3x, zaterdag nog eens. Ik heb ze allemaal niet beantwoord.
Heb ik met mijn domme harses haar zaterdagnacht een aantal sms-jes gestuurd om een beetje hoop te creeren. (o.a. of het best was of ik vreemd zou gaan), ik zat inmiddels al lang thuis omdat ik een kutavond had en haar miste, maar ja.
Heeft ze me zondag, denk wel 30x proberen te bereiken dmv bellen en sms-en. Niet op gereageerd.
Van de week heeft ze me ook nog proberen te bereiken. Niet gereageerd.

Het doet zo een pijn. Gisteren kwam ze nog op msn vragen of ze nu niets meer tegen me mocht zeggen. Ik heb haar gezegd dat dat het beste is. Dan kan ze nadenken en kan ik alles verwerken.

Gisteravond ben ik op de autosnelweg in tranen uitgebarsten, toen ik een liedje hoorde dat ze nog voor me had aangevraagd, een paar weken voor die andere vent in het spel kwam.

Ik kan nog steeds niet geloven hoe snel dat gevoel van haar is omgeslagen, en ergens ben ik er zeker van dat die gevoelens niet oprecht zijn. Die vent is zeker niet oprecht. Daar ben ik WEL zeker van. Die wil gewoon eens spelen en dan terug gaan naar zijn vrouw en kinderen.