Moest vandaag met collega's werken, voor het eerst na de breuk.
Ik kwam kapot mijn bed uit, helemaal gespannen, en zag mijn werkdag als een niet te vermijden zwart gat op me afkomen.

Tja, en dan sta je daar ineens folders te stickeren voor bij de kraam. Er was een soort markt vandaag namelijk. Ik voelde hem opkomen, mijn collega kijkt me aan, vraagt wat er is. Ik stamel verbeten 'niks'. Zij kijkt me nog eens aan en zegt 'ja er is wel iets', ....op dat moment begon alles weer van voor af aan, paniek in de tent.

De rest van de dag als een zombie doorgekomen. Blijkbaar, want ik ben nu thuis achter de computer, ..kan me er gewoon niks van herinneren. Ik neem helemaal niets op, zit alleen maar in mijn hoofd, leef op de automatische piloot.

hoi,

wou mijn verhaal vertellen na 6 jaar me hele hart en ziel gegeven te hebben aan me ex heeft hij mij zo onzettend veraden en pijn gedaan. Hij is tijdens onze relatie vreemd gegaan met een andere vrouw. Voel me zo dom,naief,en ben zo boos.En toch mis ik hem en wil ik aan de ene kant terug en andere kant weer niet.
Hij was me eerste vriend in elk opzicht en heb zoveel pijn dat het ondraagelijk is. Kan me gewoon niet voorstellen dat we elkaar nooit meer zullen zien. Zoveel samen meegemaakt.
Hoe kan iemand na zoveel jaren niks meer voor je voelen?
Hoe kan hij zo gelukkig zijn en er van genieten dat ik pijn heb.

Word hij nu wakker naast haar? Denkt hij absolut niet meer aan mij? Zoent hij haar nu? Zonder aan mij te denken? Heeft hij mij binnen vier dagen helemaal kunnen wissen na twee en een half jaar? Gewoon compleet vergeten?

Het weekend maakt de pijn altijd nog wat erger.. twee weken geleden werd ik naast hem wakker en was ik zo gelukkig als ik maar zijn kon. Nu word ik wakker van een droom over hem en voel ik hem niet meer naast me.

Ik wil niet verder ik wil terug. Maar dat kan niet.. Wat er was is er niet meer. en Komt ook niet meer terug. Pijn. dat omschrijft wel de laatste weken. Hij heeft alleen maar gelogen..

Afgelopen week was ietsje rustiger met susan, we hebben genoten, veel lol alsnog. maar merk wel dat mijn gevoelens beter onder controle komen. We hebben nog einden lopen wandelen, lopen zoenen en gek doen. Alsof we net verkering hadden. onvoorstelbaar fijn was het weer. Fijne nachten en minder fijne nachten. Ik merkte wel dat ik het minder prettig vond dat ze naast me lag. Ik wil die liefde voelen, en misschien wel veel meer dan dat. Dat gaf ze me en doet ze nog steeds, het is nog even........

Maandag zie ik haar weer, we gaan nog foto's maken. Afgelopen dagen ook gedaan. Om toch nog iets vast te leggen. Het moment dat we echt uit elkaar gaan komt dichter bij. Ik wil haar namelijk niet meer zien, al wil ze dat nog zo graag. Ik wil niet als een of ander vriendje communiceren met haar, ik heb problemen voor haar op proberen te lossen. Haar pijn over dingen gedragen, ik wil niet die gene zijn, die daar nog wel goed voor is. Dat verliefde gevoel dat ze uistraald naar mij, me nog steeds geeft, door allerlei dingen als blikken van haar, streling en dingen doen voor mij. Ik kan er niet tegen, dat gedraai en gekloot met anderen waar ze mee bezig is ( flirten, en smsen afspreken, joost mag weten wat ze doet)

Ik mis hem zo ontzettend hard. Wou dat ik hem even kon vastpakken. Het is moeilijk om geen contact te houden, ik wil hem zo graag laten weten dat ik hem graag zie, dat ik bij hem wil zijn. Langs de andere kant, als ik hem een tijdje met rust laat, dan gaat hij mij misschien missen. Die gevoelens kunnen toch niet in een paar dagen tijd omslaan? Waarom doet hij dan zo koel? Enkele dagen geleden huilden we nog bij elkaar uit en nu dit.

Het is nu vijf dagen uit, na een relatie [mijn eerste meisje, mijn enige meisje;(]zeven jaar..
Ik leef van huilbui naar huilbui, sta te trillen op mijn poten, ben de hele dag kotsmisselijk, eet amper, mijn keel wordt gewoon afgeknepen. Heb echt lichamelijke pijn in mijn hart..verkrampt gewoon, pijnscheuten..

Alsof ze me in mijn slaap naar de hel heeft gesleept, me stiekem wakker heeft geschud en snel is weggevlucht. In de hel kan het blijkbaar ook ijskoud zijn..

Ik ben verdoofd, afgestompt, totaal overstuur, opgefokt, weet niet meer waar ik het zoeken moet.

De grond is onder mijn voeten weggeslagen, wat moet ik verdomme?? Mijn hele leven, de toekomst, mijn denken, alles ligt in puin..

Onze relatie heeft slechts enkele maanden geduurd en verliep bovendien ook heel moeizaam. We zijn verschillende keren uit elkaar geweest en telkens opnieuw kwamen we terug samen. Nu zijn we alweer een week uit elkaar. Dit keer echter definitief.
De dag dat het uitging, hebben we nog samen geweend. Hij zei dat hij echt van mij hield en dat hij mij niet kwijt wou. We zouden vrienden blijven...
Aangezien we bij elkaar op kot zitten, lopen we elkaar geregeld wel eens tegen het lijf. De voorbije dagen heb ik hem enkele keren gezien en hij deed telkens vrolijk, alsof er niets aan de hand was. Bovendien sprak hij ook amper tegen mij. Het was echt een klap in mijn gezicht.