hallo,

ik ben marcel en heb het volgende probleem mijn vriendin is harstikke gek op me en heb het toch uitgemaakt omdat ze niet kan leven met de manier waarop ze mijn behandeld tegen iedereen kan ze normaal doen alleen tegen mijn niet ze stuur me weg als ik 2 dagen bij haar ben, ze zeg dan dat ze me zat is, ik heb hier totaal geen probleem mee maar zij wel en hierdoor haat ze zichzelf en weet er ook de rede niet voor waarom ze me zo behandeld ze zeg dat het allemaal niet zo loopt als ze had gewild en het telkens maar voor haar uitschoof van het gaat wel over maar dat gebeurd dus niet, ze he

Als iedereen een ex had zoals die van mij was iedereen veel sneller van zijn verdriet af. Nog nooit zo'n onfatsoenlijke, oneerlijke, liegende en bedriegende s..l meegemaakt. Echt ongelooflijk. Ik heb spijt van iedere minuut die ik met haar heb doorgebracht, aangezien de persoon die ze nu is kennelijk haar echte ik is. Als ik die echte ik eerder had gezien, had ze van mij al 4 jaar geleden kunnen doodvallen. Dan was ik er nooit aan begonnen. Ik ben echt zwaar, zwaar, zwaar over mijn zeik. Ze verdient mij zeker niet. Zij is alles wat ik niet ben en nooit wil zijn ook. En ik weet nu zeker dat ze met die domme kop van haar nog eens tegen de lamp loopt.

Lieve J*

Ik heb gefaald?¢‚Ǩ¬¶ Jij voelde je vaak onbegrepen door de buitenwereld, mijn idee was jou opvangen op mijn schouders en jou aanvoelen alsof we soulmates zijn?¢‚Ǩ¬¶ Echter had ik in het begin moeite om je goed te verstaan gezien het dialectverschil waar ik ook op gevallen was?¢‚Ǩ¬¶

Jij had een gevoel alsof mensen niet naar je luisterden en ik wou jouw luisterend oor zijn, maar ik vergat dat simpelweg later in de relatie?¢‚Ǩ¬¶ Mijn hart breekt hoe ik jou onbewust zo heb kunnen kwetsen?¢‚Ǩ¬¶ Jij voelde het aan alsof je tegen de muur praatte als je mij wat vertelde, terwijl ik zo mijn best heb gedaan, maar ook bepaalde dingen niet wou horen?¢‚Ǩ¬¶

Het is nu drie weken echt uit, nadat we nog drie weken zogenaamd iets op zouden bouwen. En het gaat al iets beter met me, de pissigheidsfase is over en ik denk dat het zo beter is. Hoe kun je nu gelukkig met iemand worden die twijfelt. Ik heb nog een klein beetje hoop, maar dat zal wel slijten. Als we voor elkaar bestemd zijn kruisen onze paden elkaar wel weer. En zo niet, dan niet (deze gedachte doet trouwens wel zeer hoor). Gisteren lekker zitten brullen bij de CD van Marco, vooral het liedje denk aan mij. Zo mooi, bovendien lucht huilen erg op. Trouwens een super-idee dat ldvd-uitje, count me in.

Ze heeft niet meer gereageerd. Ik kan het niet geloven. Beteken ik zo weinig voor haar? Was heel onze relatie slechts schijn?

Ik voel me zo klote, gebruikt bijna. Alles had ik over voor haar en blijkbaar was het niet genoeg voor haar om voor mij te kiezen. Wat een rotwijf.

Ik hoop dat ze nog heel hard tegen de lamp gaat lopen...

Ik heb al ongelofelijk veel spijt dat ik die mail gestuurd heb. Wat als ik haar nu begin te pushen in haar beslissing? Wat als ze verkeerd beslist door die mail?

Ik ben opeens vreselijk bang. Maar ik ga er niet nog een mailtje achter aansturen of bellen of wat dan ook. Anders ga ik nog superopdringerig lijken ook!

Ik word gek!