Vandaag goed nieuws gehad. Er waren gisteren mensen bij ons huis wezen kijken en vandaag hebben ze een bod uitgebracht. Het was op zich aan de lage kant maar het begin is er. Inmiddels hebben wij een tegenbod gedaan dus is het maar weer afwachten wat hun doen. Nog meer voordelen, ze willen dan zo spoedig mogelijk over. Wat zal ik blij zijn zeg, als ik er met een dikke vette stift een definitieve streep onder kan zetten en niet meer "verplicht" ben tot contact met hem. Heb het al afgesloten en het is voor mij ook over en klaar maar toch dat huis he. Als alles nog voor het weekend rond is wat zal ik dan feesten zeg op decibel. Houd jullie op de hoogte van de ontwikkelingen.

Zoals ik hier van de week al neer had gezet had ik een zwak moment. Ik had hem gesmst tegen beter weten in. Geen reactie gehad van hem zoals ik eigenlijk ook wel verwachtte. Slaap sinds ik die beslissing vorige week heb genomen om voorlopig uit zijn leven te gaan weer heel erg slecht en huil ook weer elke avond/nacht. Ik weet dat het de juiste beslissing was en dat als er een toekomst is voor ons het wel weer goed komt, voel me er nu alleen zo verschrikkelijk klote onder. Het lijkt wel of ik voorlopig gewoon niet gelukkig mag worden. Iedere keer als ik denk weer gelukkig te zijn gebeurd er weer wat en val ik weer een stuk terug. Het liefst stuur ik hem een mail waarin ik vertel hoe graag ik zijn armen weer om me heen voel en hem echt wel gelukkig kan maken. We hadden het net weer leuk na die ellende van een paar weken geleden en dan toch weer die twijfels van zijn kant. Het liefst wil ik ook tegen hem zeggen vergeet haar, kom naar mij. Dit kan ik niet doen om de simpele reden dat dat gekleurd overkomt omdat hij weet dat ik wil proberen met hem een goede relatie op te bouwen. Jezus wat is het ineens allemaal ingewikkeld geworden.

Vandaag voelde ik me al de hele tijd niet prettig. Gewoon door alles wat er is gebeurd. Kreeg vanmiddag ook nog eens te horen dat de nieuwe vlam van mijn ex gewoon in MIJN huis is geweest en aan MIJN spullen heeft gezeten. God wat was ik pisnijdig. Het idee alleen al gatver!!

Heb nu ook een heel zwak moment en heb een sms naar mijn nieuwe ex gestuurd (volgen jullie het nog?). Heb daarin gezet dat ik weet dat ik dit niet moet doen maar dat dat zo moeilijk is. Ik hem alleen wil zeggen dat ik aan hem denk en hem mis. Ook dat hij hopelijk wat rust vind. Ik kon er echt niet meer tegen. De drang was gewoon veel te groot. Waarschijnlijk ga ik nu toch weer zitten wachten op een sms van hem en ga me eigen weer gek maken. Ach kom er wel weer uit moest dit gewoon even doen voor mijn eigen gemoedsrust. Ik zie het wel.

Vandaag begint voor mij het "gewone" leven weer. Eerste dag weer werken na een vakantie van 3 weken. Nog nooit zo'n veel bewogen vakantie gehad als dit jaar. Als ik terug kijk op de afgelopen 3 weken lijkt het onderhand wel een soap. Eerst uit elkaar, toen weer bijelkaar en nu weer uit elkaar.
Heb hem nu een week niet meer gezien en het is bijna een week geleden dat ik die klote beslissing heb genomen. De afgelopen week dan ook weer veel gepiekerd en heel slecht geslapen en natuurlijk ook weer veel gehuild. Op zich wel een leuk weekend gehad. Zaterdag naar Zeeland geweest voor de verjaardag van een vriendin en daar gebleven. Gisteren weer een verjaardag gehad. Al met al was het erg gezellig en dan zit ik in de auto naar huis en begint die film weer te draaien en die hoop gevoelens op te spelen en natuurlijk die WAAROM????? vraag. Bijna geen oog dicht gedaan vannacht en maar op mijn telefoon kijken of ik niet toevallig een sms kreeg van HEM.

Ik voel me eigen op het moment wel zo vreschrikkelijk leeg, alleen en moe. Dacht echt dat ik opnieuw het geluk had gevonden maar het mocht helaas toch niet zo zijn of iig niet op dit moment. Maak me ook zoveel zorgen om hem. Had hem van de week nog een mail gestuurd om te vragen of hij me over een tijdje toch even wilt laten weten hoe het met hem gaat en dat we hier allebei sterker van worden. Hij zou het me laten weten en wist zeker dat ik hier weer sterker uit zou komen maar twijfelde of voor hem hetzelfde geldt. Waarom denkt hij toch zo negatief? Ik weet dat ik hem niet kan helpen om uit deze neerwaartse spiraal te komen en dat hij het zelf moet doen maar ik voel me zo verschrikkelijk machteloos.

In eerste instantie wou ik mijn verhaal niet neerzetten omdat ik vorige keer een aantal hele botte reacties kreeg.
Gisteren heb ik een hele moeilijke beslissing genomen. Ondanks dat het van beide kanten goed voelt om bij elkaar te zijn heb ik toch besloten het af te kappen. Er zijn bij hem toch teveel twijfels om voor mij te kiezen. Aan de ene kant wil hij niet tegen zijn ex (die hem heeft gedumpt) zeggen dat hij met mij verder gaat omdat hij haar dan helemaal verliest. Aan de andere kant weet hij niet of hij uberhaupt wel met haar verder wilt en mij dan dus verliest. Hij zit op het moment zo erg met zichzelf in de knoop dat het ook voor mij beter is om iig voorlopig uit zijn leven te verdwijnen. Het voelde vorige week zo verschrikkelijk goed om zijn armen weer om me heen te voelen en hem weer te zien. Denk ook alleen maar met heel veel plezier terug aan wat er allemaal is gebeurd, op die twijfels na dan. Waarom kan je niet samen met iemand zijn terwijl het voor beide zo goed voelt? Heb hem gezegd dat hij nu eerst maar eens aan zichzelf moet gaan denken en alles voor zichzelf op een rijtje moet zien te krijgen. Hoe moeilijk en pijnlijk ik het ook vind het is echt beter zo. Het heeft ook weer door mijn hoofd gespeeld om alsnog over een week of 2 weer af te spreken om dan weer te praten maar het lijkt me beter als we dat voorlopig niet doen. Het voelt dan weer vertrouwd en goed en komen we weer niet verder. De kans is dan ook veel te groot dat er dan weer hetzelfde gaat gebeuren als wat nu weer gebeurd en dat trek ik niet. Ik kies nu ook even voor mezelf hoe moeilijk ook en hoeveel ik ook om hem geef. Hij heeft ook meerdere malen gezegd dat ik zoveel beter verdien en iemand verdien die voor de volle 100% voor me gaat. Allemaal waar maar hij is op de een of andere manier in mijn hart gekomen en ik wil op dit moment dus eigenlijk niets anders dan hem. Ik weet dat het nu gewoon niet kan en het zal waarschijnlijk ook niet werken. Daarom liever nu weggaan dan straks als hij nog dieper in mijn hart zit.

I'm just the pieces of the man I used to be
Too many bitter tears are raining down on me
I'm far away from home
And I've been facing this alone for much too long
I feel like no-one ever told the truth to me
About growing up and what a struggle it would be
In my tangled state of mind
I've been looking back to find where I went wrong

Too much love will kill you
If you can't make up your mind
Torn between the lover and the love you leave behind
You're headed for disaster 'cos you never read the signs
Too much love will kill you - every time

I'm just the shadow of the man I used to be