Hallo luitjes,

Hier een berichtje van mij uit Mexico. Het is hier echt super. Vanmiddag met dolfijnen gezwommen en dat was super. Verder niet veel gedaan alleen aan het strand liggen bakken haha. Verder weinig nieuws hier. Tot volgende week

Liefs Tweety

Nou mensen, ik ga jullie voor 9 dagen verlaten. Morgenochtend om 10:45 uur zit ik eindelijk in het vliegtuig naar Cancun, Mexico. Hopelijk kan ik daar een beetje bijkomen van het afgelopen half jaar en wat dingen op een rijtje krijgen. Ik zal aan jullie denken en ik hoop dat er niet al te veel nieuwe ontwikkelingen ontstaan in deze 9 dagen anders moet ik zoveel bij lezen
Ik zal op ons allemaal een tequila drinken en proberen wat zon mee te smokkelen in mijn koffer

Tot volgende week

Liefs Tweety

Gisteren was dan eindelijk de overdracht van het huis. Zoals verwacht kon er weer geen hoi of doei vanaf, LOSER. Wou in eerste instantie hem wel alvast feliciteren met zijn verjaardag (vandaag jarig) om de eer aan mezelf te houden en me dus niet te verlagen naar zijn niveau, nou die kon hij dus mooi ergens steken waar geen daglicht komt. Er is nu opeens zo'n grote, zware last van mijn schouders afgevallen en opeens voel ik me wel zo verschrikkelijk moe. Ik zit hier op mijn werk echt bijna te slapen. Gelukkig zit ik volgende week rond deze tijd lekker in het vliegtuig naar Mexico om bij te komen van de ellende van dit jaar en het helemaal af te sluiten. Het enige wat nog rest tussen ons is een kapstok die meneer zonder overleg zomaar had weggeven. Ik was dus woest en heb hem terug geeist. Hij zou zorgen dat ik hem krijg en anders ga ik hem halen.

Ik hoorde deze net op de radio. Is wel waar wat erin staat

Ik denk nog vaak aan hoe het toen begon
We lagen arm in arm in het gras onder de zon
Maar we wisten allebei er komt een tijd
Die zwaar en moeilijk wordt
Want de passie raak je kwijt

En ik zei we vechten en we gaan ervoor
Wat ook komt we slaan er ons wel door

Maar als de vlinders sterven in je schoot
Dan rijst de levensgrote vraag is de liefde minder groot?
En het sprookje van de prins op 't witte paard
Is veel te vroeg voorbij
Als de passie is bedaard

Het doet pijn maar geef jezelf een nieuwe kans
Alleen dan krijgt je leven weer wat glans

Looking at your picture, from when we first met
You gave me a smile, that I could never forget
And nothing I could do, could protect me from you that night

Wrapped around your finger, always on my mind
The day has been, `cause we stayed up all night
Yeah you and I where everything, everything to me

I just want you to know
That I`ve been fighting to let you go
Some days I'll make it through
And then there`s nights that never end
I wish that I could believe
That there`s a day you come back to me
But still I have to say
I would do it all again
Just want you to know

All the doors are closing

Sinds ik zo'n 2 weken geleden dat gesprek met hem heb gehad zit ik in een dip. Op sommige momenten denk ik echt dat ik omhoog aan het klimmen ben uit die put om vervolgens weer keihard neer te donderen. Vreselijk vind ik dat. Op sommige momenten gaat het ook echt wel goed, zoals afgelopen vrijdag met de borrel. Heb bijna heel de avond niet aan hem gedacht. Ja op sommige momenten dacht ik wel, het had leuk geweest als hij er ook bij was en hoe zou het met hem gaan. Het lukte me steeds deze gedachtes naar de achtergrond te drukken, dit ook dankzij wat alcohol maar ja. Als je dan aan het einde van de avond een afzakkertje gaat nemen komt ineens vanuit het niets die klote dip weer in vol ornaat terug. Concentreren op mijn werk lukt ook al ruim 3 weken niet waardoor ik dus echt alleen het hoognodige doe. Ik snap gewoon niet waarom ik er zo ontzettend veel moeite mee heb om hem echt helemaal los te laten, waarom alles steeds maar door mijn hoofd blijft malen? Ik snap op sommige momenten gewoon ook helemaal niets mee van mezelf. Waarom blijf ik hopen dat hij er snel uitkomt, dat hij me snel belt/smst en zegt dat ie met mij verder wilt? Ik weet heel goed dat het niet een kwestie van dagen is voordat hij hieruit komt maar van weken misschien zelfs maanden. AAARGH. Ik word gewoon soms compleet gestoord van mezelf. Ik word ook gewoon zo huiverig als ik hoor dat iemand verliefd is of op het punt staat een relatie aan te gaan. Het lijkt wel of ik er alleen nog maar het negatieve van in kan zien op sommige momenten. Ik zie bij zoveel mensen een zelfde soort situatie ontstaan. Weet ook helemaal niet of het werkelijk zo is of dat mijn hersenen mij dat laten denken.

Guess mine is not the first heart broken, my eyes are not the first to
cry
I'm not the first to know, there's just no gettin' over you

Hello, I'm just a fool who's willing to sit around and wait for you
But baby can't you see, there's nothin' else for me to do
I'm hopelessly devoted to you

But now there's nowhere to hide, since you pushed my love aside
I'm not in my head, hopelessly devoted to you
Hopelessly devoted to you, hopelessly devoted to you

My head is saying "fool, forget him", my heart is saying "don't let go"
Hold on to the end, that's what I intend to do
I'm hopelessly devoted to you