Ik voel me eigen op het moment wel zo vreschrikkelijk leeg, alleen en moe. Dacht echt dat ik opnieuw het geluk had gevonden maar het mocht helaas toch niet zo zijn of iig niet op dit moment. Maak me ook zoveel zorgen om hem. Had hem van de week nog een mail gestuurd om te vragen of hij me over een tijdje toch even wilt laten weten hoe het met hem gaat en dat we hier allebei sterker van worden. Hij zou het me laten weten en wist zeker dat ik hier weer sterker uit zou komen maar twijfelde of voor hem hetzelfde geldt. Waarom denkt hij toch zo negatief? Ik weet dat ik hem niet kan helpen om uit deze neerwaartse spiraal te komen en dat hij het zelf moet doen maar ik voel me zo verschrikkelijk machteloos.
Onbewust hoop ik toch stiekem op een sms dat hij me mist. Het is allemaal zo raar gegaan. Dacht echt dat we een tweede kans kregen, helaas staken die twijfels toch hun kop weer op bij hem. Ik weet heel goed wat ik wil, ik wil hem maar dan ook wel voor 100% daarom heb ik van de week ook dat besluit genomen om voorlopig uit zijn leven te gaan. Zoals ik van de week al hier neer heb gezet was dit een van de moeilijkste beslissingen die ik de afgelopen maanden heb moeten nemen en doet zo verschrikkelijk veel pijn maar dat hoef ik niemand hier uit te leggen. Heb vannacht ook weer een flink potje liggen janken op bed. Was gisteren middag nog bij hem in de stad aan het winkelen met mijn moeder en ondanks dat ik wist dat de kans dat ik hem tegen zou komen hooguit 1% was ofzo (omdat hij gewoon aan het werk is) bleef ik toch heel erg om me heen kijken of ik hem zag. Als het de bedoeling was geweest dat ik hem tegen zou komen was dat toch wel gebeurd.
Vanmiddag vertrek ik voor het weekend naar vrienden in Zeeland en hopelijk kan ik het dan allemaal een beetje van me af zetten. Verder nog wel een hoop leuke dingen in het vooruitzicht zoals Decibel Outdoor en als het goed is eind volgende maand toch nog een weekje naar de Canarische Eilanden.
De tijd zal leren of we toch bij elkaar horen of niet. Als het wel zo is komen we wel weer bij elkaar en zo niet dan moet ik dat maar accepteren hoe moeilijk dat nu ook nog lijkt. Ik ga maar weer stoppen want het brand al weer aardig achter mijn ogen.