Sinds mijn vorige blog is weer het een en ander gebeurd. Na 1,5 week geen contact met hem te hebben gehad toch zelf contact gezocht om te praten hoe we nu verder zouden gaan. Afgesproken om afgelopen zondag te praten. Zaterdagavond naar de kroeg geweest bij hem in de stad (toch in de hoop om hem te zien, fout ik weet het) helaas voelde mijn vriendin zich niet zo lekker dus weer vroeg naar huis toe. Eenmaal thuis nog een film gekeken en wat gelezen. Ineens rond half 3 een sms van hem, of ik in de stad was. Ik teruggestuurd dat ik alweer thuis was en waarom hij dat vroeg. Hij baalde dat ik al weg was en zei weltrusten. Ik weer terug gesmst dat slapen niet echt ging en wat er dan was. Eindelijk kreeg ik het smsje waar ik ruim 2 weken op had gehoopt, HIJ MISTE ME!!! Eindelijk kon ik hem ook sturen dat ik hem ook miste. Doordat ik (en de mensen om mij heen) vonden dat ik het initiatief bij hem moest laten heb ik dat dus eerder niet gestuurd, hij had immers tijd nodig. Wat nu? vroeg hij toen. Ik teruggestuurd, verder gaan waar we waren gebleven met meer afstand? Waarom zitten we onszelf te pesten als we elkaar missen? Na nog wat smsjes over en weer en een telefoongesprek van ruim een half uur ben ik in de auto gestapt en naar hem toegegaan. Wat was ik blij dat ik hem weer zag. Toen niet echt gepraat maar gewoon geknuffeld enzo. Zondag uiteindelijk toch gepraat en we gaan nu gewoon echt heel rustig aan doen. Heb hem gezegd dat ik hem alle tijd en ruimte wil geven die hij nodig heeft om de dingen op een rijtje te zetten. Ik weet dat ik ook aan mezelf moet denken en dat doe ik ook zeker maar ik voel veel voor hem en hij voelt veel voor mij dus hopelijk kunnen we deze hobbel overwinnen. Ik houd jullie op de hoogte

Ondanks dat ik me nog steeds goed voel zijn er vandaag toch een aantal ingrijpende ontwikkelingen geweest. Die jongen die ik had ontmoet kende ik dus via deze site. Na een tijdje over en weer gemaild te hebben hadden we uiteindelijk een keer afgesproken aangezien we niet zo heel erg ver bij elkaar uit de buurt wonen. Het klikte gelijk en van het een kwam het ander. Nu een aantal weken later heeft hij mij laten weten er toch nog niet klaar voor te zijn en dat hij niet goed weet wat hij nu precies voelt. Hij heeft nog steeds een hoop verdriet om alles en wil dat eerst allemaal verwerken. Zelf heb ik ook nog wel verdriet om mijn ex maar dat is meer dat ik er niet tegen kan hoe hij nu doet.

Het gaat nog steeds heel erg goed met me. Gisteren was ik even mijn mail aan het checken en had msn dus aanstaan. Doordat we nog steeds met het huis zitten heb ik hem daar nog niet op geblokkeerd omdat ik het makkelijker vind om via die weg met hem daarover te communiceren. Vroeg hij ineens aan mij of ik nogwat van de makelaar had gehoord, ik zei nee, jij? Hij ook niet dus ik dacht dat is dat klaar. Nou heb ik me eigen even goed vergist. Krijg ineens een spervuur van verwijten over me heen. Hij begreep niet waar ik mee bezig was en volgens hem liep ik steeds te zeiken dat ik niet rond kon komen maar ik ga wel elke week stappen en nou ga ik ook nog eens naar Decibel en een kaartje daarvoor kost ook 45 euro.

Afgelopen vrijdag was er bij ons in de discotheek weer een back to the 70's 80's and 90's avond. De vorige keer dat er zo'n avond was, was mijn hele avond verpest doordat ik hem met haar tegen kwam (zie eerdere blog's). Deze keer wist ik dat hij ook zou komen en was vastbesloten hem te laten zien hoe goed het met me gaat en dat ik echt wel zonder hem kan. Samen met mijn vriendin er naartoe gegaan en we zagen hem dus gelijk staan buiten. Zei heel aardig gedag tegen hem. Ze stonden met hun hele "vriendengroep" buiten dus ik dacht dat je echt kaarten moest hebben. Vroeg aan hem of ze soms niet naar binnen mochten.

Er is een hoop gebeurd sinds mijn laatste dagboek/dip. Heb veel nagedacht over mijn ex-relatie en er zijn eigenlijk een hoop dingen duidelijk geworden. Denk ook niet dat als de relatie was blijven gaan zoals die ging het nog een jaar had geduurd. De communicatie was ver te zoeken en dat is toch 1 van de belangrijkste dingen. Ergens verschilde we ook teveel van elkaar. Over heel veel belangrijke dingen dachten we toch totaal anders. Doordat we nu echt afstand hebben genomen zijn die dingen eigenlijk pas duidelijk geworden en heb ik het geaccepteerd. Ben ook niet meer kwaad op hem ook niet wat haar betreft. Ben alleen nog kwaad over de manier waarop hij heeft gehandeld dat is iets wat nog moet slijten. Inmiddels heb ik zelf ook iemand ontmoet waar het goed mee klikt dus dat zal ook zeker meespelen. Had zelf nooit verwacht dat het zo snel al weer zo goed met me kon gaan. Ben een hoop mensen heel erg dankbaar voor hun steun, zeker bepaalde mensen van deze site (jullie weten wel wie jullie zijn). Zo zie je maar weer dat er na regen echt zonneschijn komt, bij de een duurt dat gewoon wat langer als bij de ander. Neem alle tijd die je nodig hebt dan komt het vanzelf allemaal weer goed.

Vanmorgen ging het zo goed met me en ineens is die rot dip daar weer. Voel me op het moment zo ongeloofelijk klote. Zie ineens weer vanalles voor me. Van toen we nog maar net met elkaar gingen tot afgelopen vrijdag. Het doet op het moment weer zo ongeloofelijk pijn. Heb hem net met mijn stomme kop een mail gestuurd ik heb er nu alleen al spijt van. Meestal kan ik alles redelijk loslaten maar nu, nu spookt er weer van alles door mijn hoofd. Ben ook zo bang dat ik hem ineens weer tegenkom met haar. Ik weet het even niet meer. Ik merk nu ook dat hij nu niet meer zonodig de godsganse dag achter de computer hoeft te zitten na het werken.

Afgelopen vrijdag had ik een afspraak met mijn ex om wat papieren in te vullen voor de verkoop van het huis. Had me eigen voorgenomen dat ik zou proberen mijn emoties niet te veel te tonen maar om heel zakelijk te doen. Het is me zowaar gelukt. We hebben gauw de papieren ingevuld en daarna ben ik weggegaan. Ik voelde aan mezelf dat als ik 5 minuten langer zou blijven ik weer helemaal in tranen uit zou barsten en dat wil ik niet meer bij hem. Ik heb ook geen zin meer om kwaad te zijn en heb dat vorige keer al tegen hem gezegd. Hij hoopt nog steeds dat we in de loop van de tijd toch gewoon vrienden kunnen worden. Ik heb tegen hem gezegd dat ik dat voorlopig zo ie zo niet op kan brengen maar dat als ik hem tegen kom hem wel gewoon gedag wil zeggen mits hij alleen is. Als hij met haar is gun ik hem echt geen blik. Hij begreep dat zoals hij zei. Zaterdagavond heb ik een onwijs gezellige avond ik Den Bosch gehad en gisteren heerlijk wezen squashen waar ik toch wel weer wat agressie kwijt kon. Ik hoop echt dat het huis snel verkocht is zodat ik het helemaal af kan gaan sluiten.