Hallo, in november heb ik voor het laatst een stukje geschreven hier.
Het is nu 10 maanden uit. Mn ex had vrij snel een ander, zelfs al toen hij nog met mij was. Maar goed.
Ik heb niet meer met mn ex gesproken nadat ik hem met "haar" betrapt had.
Het stond toen ineens als een paal boven water dat hij een onbetrouwbare klootzak is en dat ik daarmee niks meer kan en wil.
Ik heb 3 maanden op een datingssite gestaan en af en toe gereageerd op iemand, en ook een aantal reacties gehad. Maar...ik heb er geen zin meer in!

Hallo,

Heb al een tijdje niet geschreven. Mijn liefdesverdriet is voorbij. (zie vorige blogs als je wilt weten hoe het gegaan is). Mijn ex heeft officieel een nieuwe vriendin, waar hij allerlei dingen mee kan en wil die hij met mij niet wilde delen. Tja. Het zij zo.
Als we elkaar tegenkomen,groeten we niet meer. Daarvoor is er teveel gebeurd. Ik ben daarmee begonnen en hou dit voorlopig zo. Ooit vrienden worden met mijn ex wil ik niet.

De laatste blog is alweer van 20 september. Toen heb ik me voor het laatst door mn ex laten kwetsen; ik zag hem innig verstrengeld met een ander terwijl hij mij in de waan liet me verschrikkelijk te missen en geen lol meer in zijn leven te hebben zonder mij.
De hele nacht heb ik toen gehuild, van het eenzame gevoel, het me belazerd voelen, van kwaadheid en machteloosheid.
De volgende dag ging in een roes voorbij.
En de dag daarna? En nu?

Het is heel apart, maar het is voorbij met de ellende!
Het is dubbel, maar een groter geschenk had mn ex me niet kunnen geven, achteraf bekeken!

Een hele rare ervaring: de afgelopen dagen heb ik zoveel aan mn ex gedacht, heb hem ook zo gemist. Elke dag moest ik me inhouden om niet op dezelfde tijd boodschappen te gaan doen als hij om hem maar even te zien, wilde ik hem bellen of een berichtje sturen etc.
Ondanks dat ik WEET dat het niks meer wordt tussen ons, met name omdat hij een vreemde kronkel in zijn hoofd heeft en al een keer is vreemdgegaan.

Okee.

Een paar weken geleden voelde ik heel duidelijk dat het de goede kant met me op ging. Heb ik toen ook in een blog gezet. Ik dacht minder aan mn ex, ging om met positieve mensen die mij ook energie opleveren, deed leuke dingen. Mn ex was één van de dingen in mn leven die niet zo goed gaan, en niet de enige.
Nog steeds doe ik bovenstaande.
Maar...

Sinds ik mij er psychisch op had voorbereid dat ik hem zou zien (vorig weekend) bij een feest, terwijl hij uiteindelijk helemaal niet kwam, ben ik een aantal stappen teruggezakt.

Hoi,

Heeeel langzamerhand gaat het de goede kant op met me. Het is nu zo'n 3 maanden uit. Ik herken veel in de blog van Senzy van vandaag; eerst word je geheel in beslag genomen door het verdriet om en het gemis van je ex. Alles doet je aan hem, aan jullie denken en je denkt dat het echt nooit meer goed komt.
Dat gevoel is er gelukkig niet meer.
De leuke dingen van mn ex mis ik zeker nog en het maakt het er niet gemakkelijker op dat ik hem regelmatig tegenkom omdat we zo dicht bij elkaar wonen.

Voor mezelf en diegenen die mijn verhaal nog kennen:
Het is inmiddels meer dan 7 weken geleden dat ik contact had met mijn ex. Sindsdien heb ik nog een paar berichtjes van hem gehad, via sms of de mail. Ik heb nergens meer op gereageerd omdat ik bang ben dan weer in dezelfde valkuilen te trappen.