Een hele rare ervaring: de afgelopen dagen heb ik zoveel aan mn ex gedacht, heb hem ook zo gemist. Elke dag moest ik me inhouden om niet op dezelfde tijd boodschappen te gaan doen als hij om hem maar even te zien, wilde ik hem bellen of een berichtje sturen etc.
Ondanks dat ik WEET dat het niks meer wordt tussen ons, met name omdat hij een vreemde kronkel in zijn hoofd heeft en al een keer is vreemdgegaan.

Okee.
Vanavond zou ik gaan slapen. Had de hond al uitgelaten en kon zo naar bed. En toen...kreeg ik zo verschrikkelijk het gevoel dat ik naar hem toe moest!! In lichtere mate had ik dat weleens eerder gehad, maar kon ik het tegenhouden. Deze keer niet, ook al wist ik dat ik dat beter niet kon doen.

Ik deed het toch.
Ben op de fiets gestapt en naar mn ex gereden (woont een km verderop). Mn hart klopte in mn keel, ik was mezelf niet en moest dit doen. Heel raar.
Bij zijn huis aangekomen zag ik dat hij thuis was (woensdagavond is hij meestal weg ivm zijn hobby; die avond was heilig, dan kon ik ook nooit bij hem terecht)
Ik heb mn fiets neergezet. Normaal ging ik met de auto, maar ik had sterk het gevoel dat ik op de fiets moest zodat hij me niet zou horen.

Ben naar zij huis geslopen en keek door het raam en ja hoor......Godver!!! Zag hem in een innige omhelzing met een blond, jong meisje dat ik nooit eerder gezien had. AUW!!!
Hij keek net zo blij en gelukkig naar haar als hij altijd naar mij deed. Dit deed me verschrikkelijk veel pijn. Hij, die zogenaamd zo verdrietig was en me zo miste dat ie vorige week niet naar een feest ging omdat hij het ZOGENAAMD niet aan kon om mij te zien, deed hem teveel pijn. (volgens zijn dochters en een vriendin)

Wat een klootzak!!
Ik, de liefde van zijn leven....(zijn woorden)
Hij hoefde de komende jaren niemand anders want hij hield alleen van mij en zou op me wachten, had totaal geen behoefte aan een ander, "dat weet je toch lieverd?"

Voor ik het wist, stond ik met de deurklopper op zijn deur te bonzen, heel hard. Hij deed meteen open en keek zeer verbaasd, het meisje keek over zijn schouder mee.
Het was werkelijk als in een horrorfilm, dit was mijn ergst denkbare scenario.
Ik zei vrij rustig (terwijl ik echt op ontploffen stond!!) "o, ik stoor zeker" en keek naar het meisje. Mn ex keek verbaasd en zei "eh, ja....". Ik zei "wat ben jij een enorme klootzak!!" en liep naar mn fiets. Hij zei nog iets onbenulligs en toen ontplofte ik en schreeuwde door de hele straat "WAT BEN JIJ EEN KLOOTZAK!!!". Wel 3 keer....
Ben hard weggefietst en heb de ogen uit mn hoofd gehuild.
Wat deed dit een pijn!!!!

Dit is zijn ware aard.
Ik kan hem wel vermoorden!!!!
Wat heeft die klootzak me besodemieterd en aan het lijntje gehouden!!! Wat heb ik hem het voordeel van de twijfel gegeven, telkens weer.
Maar dit....hier kan ik niet omheen, hier is geen twijfel mogelijk. Heb het letterlijk met eigen ogen gezien.
Hij is het niet waard om me nog druk om te maken en zoveel verdriet van te hebben. Hij is het niet waard om hem zo te missen dat ik de lol in mn leven soms kwijtraak.
Op dit moment haat ik hem uit de grond van mn hart.
Had alle mails en smsjes al weggegooid. Nu heb ik ook alle foto's en filmpjes verwijderd en vernietigd. Hij mag van mij doodvallen, liever vandaag dan morgen. Ik ben zo kwaad!!!!

Met dank aan de kosmos die me naar zijn huis gestuurd heeft, kan het niet anders verklaren.

Nu eerst proberen te slapen........

Stijntje