Nou...zat al tijden te twijfelen of ik m'n relatie met mijn ex nog een kans wilde geven. (voor de geïnteresseerden; zie vorige blogs) We zouden een maand geen contact hebben en dan weer kijken of dingen duidelijker waren geworden. Die maand hebben we niet eens volgehouden. We wonen erg dichtbij elkaar en komen elkaar vaak tegen. We hebben dus na ongeveer 2 weken weer met elkaar gesproken en geknuffeld.
Daarna weer een paar keer contact gehad.

Hehe, eindelijk gelukt een liedje op te slaan...

Wijze woorden in het liedje; achter elke deur is weer een andere deur, en veel meer.
Ik weet dat het zo is en toch weet ik nog steeds niet wat ik moet doen met mijn ex!! Nog een kans geven? Niet meer, en voor mezelf kiezen?
Heb altijd geleerd "bij twijfel niet doen". Ik twijfel steeds, word heen en weer geslingerd tussen hoofd en hart, je kent het wel...

Regenachtig, herfstig weer en ik zit me al enige tijd mijmerend af te vragen wat het nou precies is, houden van. Is het dat je bij de ander wilt zijn? Dat je blij van diegene wordt? Alles over diegene wilt weten en je betrokken voelt?
Ik weet het niet meer.

Mis mijn ex als we samen zijn/waren, maar niet de verhalen over waar hij mee bezig is, wat hem interesseert. Daar word ik vaak onzeker van (als hij bv naar de kroeg was, dan wilde ik echt liever niet weten hoe gezellig het daar was, zonder mij)
Wat denken jullie, wat is echt houden van?

Stijntje

Heb mn ex een paar dagen geleden gezien/gesproken/geknuffeld..We hadden een aan/uit-relatie, waar ik steeds onzekerder van werd. Hij hield naar mijn idee te weinig rekening met me en dat brak me op. Belde me niet als hij zei dit wel te gaan doen, we aten niet veel samen (we wonen heel dicht bij elkaar) etc. Hij had er zijn redenen voor, maar voor mij telden die redenen niet zo zwaar. Waar was hij als ik hem niet kon bereiken? Waarom mocht ik niet mee? Waarom regelmatig liever naar de kroeg/andere dingen dan een avond met mij als we elkaar een week niet gezien hadden?

Afgelopen week ging het best goed. Ik miste mn ex zeker wel, maar kon steeds bedenken waarom het beter is om hem niet meer te zien. Langzamerhand verdween de buikpijn. Ik heb afleiding gezocht in mn werk en door vrienden op te zoeken of een film te kijken. Was goed bezig vond ik zelf en werd ook wat rustiger van binnen.
Vanochtend vroeg zag ik zijn auto staan bij zijn werk (vlakbij mijn huis), even later kwam ik zijn broer tegen. En vanaf toen begon het malen weer!!! !@#$%!! Hij zit nu alweer een paar uur volledig in mijn hoofd, ik mis hem, wil hem zien, heb weer buikpijn...

Wat lastig allemaal....Heb mijn (aan/uit)relatie nu twee weken geleden definitief (tja...dacht ik de vorige keer ook...) uitgemaakt. Niet omdat ik geen gevoel meer voor hem heb want ik voel juist heel veel voor hem! Een jaar geleden heeft hij me bedrogen met een ander meisje. Was er kapot van maar omdat ik zo gek op hem was en hij op mij (volgens hem was dat de meest stomme actie ooit, met dat meisje en wist hij nu helemaal zeker dat ik het voor hem ben....) Heb hem weer een kans gegeven toen. Maar ik bleef achterdochtig, angstig, voelde me onzeker als hij zonder mij ergens heen ging.