Hoi,

Heeeel langzamerhand gaat het de goede kant op met me. Het is nu zo'n 3 maanden uit. Ik herken veel in de blog van Senzy van vandaag; eerst word je geheel in beslag genomen door het verdriet om en het gemis van je ex. Alles doet je aan hem, aan jullie denken en je denkt dat het echt nooit meer goed komt.
Dat gevoel is er gelukkig niet meer.
De leuke dingen van mn ex mis ik zeker nog en het maakt het er niet gemakkelijker op dat ik hem regelmatig tegenkom omdat we zo dicht bij elkaar wonen.
Maar ik heb mijn eigen leven weer opgepakt, zoek bewust aardige mensen op en doe daarnaast ook veel dingen alleen. Dat gaat me steeds beter af!
Ik wil niet meer emotioneel afhankelijk zijn van hem, of van een andere man in de toekomst. In de toekomst moet een man van hele goede huize komen wil hij mij als zijn vriendinnetje krijgen!!!
Ik sta nog niet open voor een andere man, vergelijk iedereen nog met mijn ex. Ik vertrouw erop dat dit tijd nodig heeft. Ben allang blij dat het hele verdrietige gevoel de hele dag door, weg is.
Het verdriet om mijn ex en om wat had kunnen zijn, is inderdaad één van de onderdelen die een rol in mijn leven spelen. En niet meer de enige. Dat had ik niet kunnen bedenken!

Een paar weken geleden heb ik in een zwak moment met mijn ex gezoend en geknuffeld toen ik hem weer eens tegenkwam. Okee..het was 's avonds laat en ik had een paar biertjes op.
Op het moment zelf was het geweldig en wilde ik bijna al mijn nieuw verkregen inzichten overboord gooien en gewoon verder met hem, ondanks alles!!
Maar ineens dacht ik eraan hoe hij met me is omgegaan. Respectloos, grensoverschrijdend. Hoe hij me heeft gekwetst, niet aan me heeft gedacht op momenten dat ik dat zo nodig had. Me niet op nummer 1 gezet. Ik besefte me dat dat ook kwam omdat ik mezelf ook niet op de eerste plaats zette.
Terwijl ik met mijn ex richting zijn huis ging, dacht ik hier aan en toen heb ik gezegd dat ik dom bezig was en na een zeer korte "uitleg" heb ik rechtsomkeerd gemaakt!!
De volgende dag was moeilijk, ik miste hem weer als voorheen, rook hem nog en voelde zijn armen nog om me heen.
Maar daarna ging het beter en beter. Alsof ik het toen ineens beter los kon laten.

En nu weet en voel ik dat het echt beter is, of wordt zonder hem in mijn leven.
Ik ben er nog niet, maar ga de goede kant op!

Wens jullie ook allemaal het beste.
Ik schrijf niet veel meer hier, maar lees nog heel regelmatig hoe het met jullie gaat.
We staan er niet alleen voor!

Stijntje