Zoals jullie in mijn vorige berichten gelezen hebben wil mijn ex graag weer met mij omgaan om te kijken wat hij nog voor me voelt. In het begin was ik bang dat ik dat niet zou kunnen omdat ik nog heel veel van hem houd en hem graag terug wil.....althans dat dacht ik. We hebben vandaag weer eens afgesproken en ik merk aan mezelf dat het gevoel er niet meer is. Tuurlijk vind ik het gezellig om hem te zien, maar het lijkt wel of we nog met elkaar omgaan for oldtime sake! Verwarrend in ieder geval. Ik laat het op het moment maar een beetje op me afkomen. Dat is denk ik het beste. Ik zie wel waar h

We hebben afgelopen weekend gepraat. Ik wilde graag van hem weten waarom hij me steeds weer opzoekt, waarom hij mij koste wat kost in zijn leven wil houden. Ik houd nog zielsveel van hem en als hij zou zeggen dat hij nog van mij zou houden dan kunnen we ergens aan werken. Nu hink ik met mijn ene been in het verleden en houd ik vast aan wat we hadden omdat ik nog van hem houdt, maar sta ik met mijn andere been in het heden. Ik heb geleerd om te gaan met mijn gevoel voor hem en ben ook weer aan het bouwen aan mijn eigen toekomst.
Hij had er lang over nagedacht en vroeg ook bij zichzelf af waarom hij me nog steeds opzoekt. Hij twijfelt en zegt dat hij eerlijk tegen me wil zijn maar zolang hij het zelf nog niet weet kan hij mij ook niet meer vertellen. Hij heeft gevoelens voor mij die hij niet kan plaatsen. Hij weet niet of het gevoelens zijn van vriendschap of gevoelens waarmee hij dus weer een toekomst met mij op kan bouwen. Hij vraagt of wij weer met elkaar om kunnen gaan en leuke dingen met elkaar kunnen doen zodat hij kan uitzoeken wat hij nou precies voelt.

Zoals jullie in mijn laatste dagboekbericht hebben kunnen lezen zoekt hij weer contact met mij. Eerst heb ik het geprobeerd te negeren maar langzamerhand hebben we toch weer contact gekregen. Vorige week hebben we voor het eerst weer eens afgesproken. Gewoon even gegeten. Niet bijzonders. Hij was erg aanhankelijk en ik krijg nog steeds iedere dag smsjes/mailtjes van hem. Ik merk aan mezelf dat ik weer verward raak van hem. Wat wil hij nou van me? Een ding weet ik zeker, en dat is dat ik niet van plan ben hem mij weer te laten kwetsen. Het is nu genoeg geweest. Gisteren heb ik hem gesproken aan de telefoon.

Het is nu alweer bijna een paar weken geleden dat ik hem gezien heb en gesproken heb. Zoals ik al eerder heb geschreven staan er op dit moment heel wat nieuwe dingen op mij te wachten. Afgelopen maandag heb ik te horen gekregen dat ik ben aangenomen voor de baan waarvoor ik gesolliciteerd heb en kan in januari beginnen . Nu ben ik me aan het concentreren op mijn scriptie, want die moet natuurlijk af, en ben ik hard op zoek naar een nieuw appartement. Ja, ik ben echt verder aan het gaan. Soms betrap ik mezelf erop dat er bijna een hele dag voorbij gaat dat ik niet aan hem denk.
En nu....nu zoekt hij dus weer contact. Niet opdringerig ofzo maar hij smst me geregeld en mailt me. Vraagt dan hoe het met me gaat en wenst me veel succes bij de dingen die ik doe. Vertelt ook dat hij heel trots op me is dat ik ben aangenomen enzo. Maar wat wil hij nou van me? De eerste smsjes/mailtjes heb ik niet beantwoord of heel kort beantwoord. Maar hij blijft contact zoeken. Wel ben ik erachter dat hij nu echt niet meer samen is met haar en dat ze echt alleen maar vrienden zijn en ook zo op vakantie zijn gegaan. Maar het grappige is, ik denk niet meer dat ik met hem verder wil. Ik weet niet of dat komt omdat ik er echt overheen ben of omdat ik bang ben om weer gekwetst te worden. Ook omdat hij heel onduidelijk is en altijd tegenstrijdige gebaren geeft. Ik heb voor mezelf bedacht dat ik er niets mee ga doen. Hij moet maar doen wat hij niet laten kan en als ik zin heb reageer ik op wat hij zegt. Maar het zal MIJN keus zijn en NIET meer die van hem. Bevrijdend is dit gevoel.....

Voor het eerst sinds tijden overheerst niet het gevoel van verdriet maar het gevoel van eenzaam en alleen zijn. Vreemd maar hier kan ik wel mee omgaan. Voel me alleen en vind dat moeilijk maar daar is tenminste wat aan te doen. Vanavond ga ik lekker wat eten met een aantal vrienden en ik heb er heel erg zin in.
Gisteren hebben we namelijk voorgoed afscheid van elkaar genomen. Ook hij staat nu achter deze beslissing. Dat maakt het makkelijker want nu zullen we allebei geen contact met elkaar zoeken. En als het goed is slijt alles met de tijd.
Heb voor mezelf bedacht waar ik me op ga concentreren de komende tijd en gelukkig is dat heel wat.

Heb gisteravond gesmst dat ik vond dat ik uitleg verdiende van de situatie zodat ik het daarna af kon sluiten. Hij komt vandaag nl. terug van zijn vakantie met haar (als vrienden, ik geloof het gewoon niet!). Hij heeft gewoon nix terug gesmst. Hoe kan ik me zo vergist hebben in iemand. Hij lijkt wel een andere persoon te zijn dan de persoon die ik de afgelopen 3 jaar kende. Wil dit graag afsluiten, maar heb echt het gevoel dat dat alleen kan als ik uitleg krijg van waarom hij de dingen doet die hij doet. Ik snap wel dat het zijn leven is, maar dan moet hij mij er niet meer in betrekken. Zolang hij dat blijft doen vind ik dat ik recht heb op uitleg.

Morgen komt hij terug van de vakantie. Ik heb afgelopen week geprobeerd alles te verdringen, geprobeerd niet aan hem te denken en dat ging redelijk. Maar ik voel nog steeds een vreselijke pijn van binnen. Ben wel blij dat ik nu zover ben dat ik niet meer bij de pakken ga zitten als hij iets doet wat mij kwetst maar toch vind ik dat ik uitleg verdien van wat er gebeurd is. Ik begin ook steeds meer en meer het gevoel te krijgen dat ik hem echt voorgoed uit mijn leven moet sluiten. Dat zal heel zwaar zijn maar misschien dat ik dan weer mijn eigen leven kan leiden in plaats mijn leven laten leiden door wat hij doet.