Ik had het eigenlijk niet verwacht, maar kreeg toen ik jarig was zomaar plotseling een sms van mijn ex precies om middernacht met de tekst Ik hou van je en denk nog iedere dag aan je. Om 16:00 's nachts kreeg ik er nog een met gefeliciteerd. En de volgende dag, mijn telefoon stond uit, want ik eindelijk maar eens een andere man - ja het werd de hoogste tijd!- meegenomen om de nacht mee door te brengen. Nieuw levensjaar, nieuwe fase enz, why not, dacht ik, ik kan het tenminste proberen. Maar goed de volgende dag toen ik de telefoon aanzette had ik 4 telefoontjes van hem gemist.

Pfff... ik ben zo boos op mezelf. Ik wil niet meer verdrietig zijn om hem, maar ben het stiekem nog steeds. En waarom? Hij verdient het echt niet. De laffe wijze waarop die mij verlaten heeft, de laffe manier waarop die nu met me omgaat als we elkaar zien. Weglopen dat is het enige wat hij kan. Kwam hem tegen op nieuwjaarsnacht en wilde hem gelukkig nieuwjaar wensen, rent hij weg. Dat is toch niet normaal?

Terug van weggeweest! En niet voor niets, want ik zit plotseling weer met ongelooflijk veel verdriet. Ik begrijp er niets van. Hoe kan dat nou?

Don't make someone a priority, if they only make you an option. Een rake uitspraak, maar het lukt mij maar niet het ook daadwerkelijk in praktijk te brengen. Het is inmiddels acht weken geleden dat mijn inmiddels ex om een time-out vroeg. Zoals je in mijn vorige blogs kunt lezen omdat hij niet lekker in zijn vel zit/ zat en wij daardoor regelmatig ruzie hadden. Meer woorden zijn er niet aan vuil gemaakt, want daar werd hij weer moe en nog meer overspannen van. Hij wil alleen zijn zegt hij en als hij weer een relatie wil dan wil hij dat alleen met mij.

Zoals jullie in mijn vorige blogs kunnen lezen wilde mijn ex graag een pauze omdat hij niet lekker in zijn vel zat en wij daardoor heel veel ruzie kregen. Die pauze duurt inmiddels een maand. Behalve de eerste week na de breuk toen ik zijn keuze niet helemaal snapte en op het regelen van wat praktische zaken na heb ik hem redelijk met rust gelaten. Wat me de hele periode wel heeft geirriteerd is dat hij nergens over wil praten. Afgelopen week belde hij mij of ik wat boodschappen kon doen omdat hij daartoe niet in staat was vanwege een vervelend ongelukje.

Wijze woorden van Paulo Coelho (Elf Minuten). Ik vond het een mooi stukje tekst en wilde het jullie niet onthouden.

Er was eens een vogel die getooid was met een paar volmaakte vleugels en met glanzende, kleurige, prachtige veren. Kortom een dier; gemaakt om vrij langs de hemel te vliegen en iedereen die hem zag blij te maken.

Alles lijkt uitzichtloos en hopeloos. Ik heb me drie weken sterk gehouden en nu lukt het even niet meer. Mijn vriend/ ex is overspannen, kon de druk van een relatie er niet meer bij hebben of eigenlijk meer het gevoel dat hij ook nog voor iemand anders moet zorgen. Maar weet ook niet of hij een punt achter onze relatie wil zetten. In ieder geval heeft hij mij buitengesloten. Hij neemt nooit meer contact met mij op. Maandag ben ik bij hem langs geweest om te vragen hoe het ervoor stond maar hij kon nog steeds nergens op antwoorden. Ik legde volgens hem weer teveel druk op hem.