Zoals jullie in mijn vorige blogs kunnen lezen wilde mijn ex graag een pauze omdat hij niet lekker in zijn vel zat en wij daardoor heel veel ruzie kregen. Die pauze duurt inmiddels een maand. Behalve de eerste week na de breuk toen ik zijn keuze niet helemaal snapte en op het regelen van wat praktische zaken na heb ik hem redelijk met rust gelaten. Wat me de hele periode wel heeft geirriteerd is dat hij nergens over wil praten. Afgelopen week belde hij mij of ik wat boodschappen kon doen omdat hij daartoe niet in staat was vanwege een vervelend ongelukje. Ik heb dat gedaan, maar het vreemde is dat hij mij toen de hele tijd begon te zoenen en te knuffelen. Niet een paar keer maar de hele avond lang. Ook wilde hij steeds bevestiging. Zo vroeg hij of ik al een ander had. Ik heb gezegd da dat er niet toe deed op dit moment. Hij zei dat het er voor hem wel toe deed. En of het nog lang zou duren voordat hij weer zo lekker zou eten. Ik heb gezegd dat ik dat niet weet. Het was tenslote niet mijn keuze. Dat laatst heb ik er niet bij gezegd. Het was best een leuke avond maar ik ben wel gewoon thuis gaan slapen. Toen ik wegging zei hij nog. Ga je nu al?. Vrijdag belde hij opnieuw. Dit keer om iets praktisch te regelen. Ik vroeg of we ooit nog iets leuks met elkaar gingen doen. Hij zei dat hij dat wel leuk vond, maar dat hij nergens over wilde praten want daar werd meneer zo moe van. Ik heb toen gezegd dat ik er al niet meer van uit ging dat het ooit nog goed zou komen tussen ons. Dat zei ik meer uit irritatie vanwege het feit dat hj direct zei dat hij nergens over wilde praten, dan dat ik het echt meende. Hij vond dat we het anders best gezellig hadden vorige week. Toen ik aan hem vroeg of hij dacht dat het ooit nog goed tussen ons kwam, was zijn antwoord: ik weet het niet. Dat het voor hem heel fijn was dat we in ieder geval niet continu ruzie hadden. Hij vermeldde er wel bij dat die ruzies aan hem lagen. Hij vond dat ik begrip voor zijn situatie moest tonen, maar ik heb al een maand begrip getoond. Ik begin nu het gevoel te krijgen dat ik aan het lijntje wordt gehouden want als ik het af wil sluiten dan heeft hij steeds weer een argument waarom ik dat niet moet doen.