Heel lastige situatie. Hij is overspannen en is overduidelijk heel erg met zichzelf bezig. Daar moet hij ook alle ruimte voor hebben. Maar jij bent er ook nog. Hij plaatst zichzelf wel heel erg in een slachtofferrol, terwijl jij hem probeert te helpen gaat hij ook nog zielig lopen doen van zie je wel je wil me niet meer schop me dan maar aan de kant. Zo zit jij eigenlijk in een onmogelijke positie want je kunt niet meer op een positieve manier voor hem er zijn maar als je wegloopt dan ´schop je hem aan de kant´. Op deze manier ben jij ook het slachtoffer van zijn gedrag, terwijl jij ook alleen maar het beste met hem voor hebt. Helaas is er niet echt een oplossing want hij zal die overspannenheid zelf eerst moeten doorbreken en op deze manier laat hij jou daarin geen rol spelen. Ik vind het echt niet helemaal eerlijk van hem maar goed, je kan het niet oplossen op dit moment want als je hem daarop aanspreekt trekt hij zich waarschijnlijk nog verder terug in zijn schulp en gaat nog meer in de slachtofferrol zitten.

Het enige wat je denk ik kunt doen is hem gewoon een tijdje laten hoe moeilijk het ook is. Maak daarbij duidelijk dat dit niet betekent dat je hem aan de kant zet maar dat je van hem het initiatief verwacht om weer naar jou te komen als het beter gaat omdat je hem op deze manier toch niet kan helpen. Misschien kun je hem eens in de zoveel tijd even een lief kaartje of smsje sturen met opbeurende woorden, geen vragen wanneer zie ik je weer maar gewoon ik hoop dat het goed met je gaat of zoiets. Zo ben je er op een positieve manier voor hem. En verder focussen op je eigen dingen, hoe rot het ook is maar je moet het even loslaten, uiteindelijk is hij zelf de enige die zichzelf kan helpen. Heeft hij professionele hulp? Misschien kan die hem WEL op een onafhankelijke manier wijzen op de verantwoordelijkheid die hij ook naar jou heeft en dat hij jou nu niet goed behandelt. Ik ben ook bij een psycholoog geweest een tijd en die slaagde er heel goed in op haar directe wijze om mezelf weer met beide benen op de grond te krijgen, hup uit de slachtofferrol zien wat ik WEL had en waar ik voor moest vechten.

sterkte,

Ilse