Bah, er is weer zo'n dag gekomen, niet goed genoeg geslapen, geen lust om dingen te doen. Ik had hele goede dagen en dan opeens besef ik dat ik toch nog zoveel aan hem denk en dan de confrontatie dat dat echt alleen nog maar fantasie is. Wat geweest is is geweest, de toekomst staat nu voor de deur. Maar hoe en wat en wie en waarom? Ik heb gewoon even geen energie.... ben nu ook erg bang dat een volgende verliefdheid weer zo'n teleurstelling gaat worden.

Langzaamaan worden mij weer meer dingen over mezelf duidelijk: obsessief piekeren over hem en haar is niet goed, maar kan een vicieuze circel worden. Waar pieker ik dan in feite over: wat gaat de toekomst voor mij brengen (angst) en ga ik ooit weer iemand leuk vinden (ook angst). Maar zodra ik dan dingen doe, gewoon doe, en de piekergedachten stopzet (gewoon door te proberen ergens anders over na te denken), voel ik me weer beter.

Nou, na een goede nachtrust en het overdenken van een hoop zaken voel ik me nu toch echt beter!

Heb trouwens een andere site gevonden, waar ik alles herkende wat ik voel:
The do's: http://www.netdokter.nl/index.cfm?act=thema.tonen&thema=3&subthema=6&inf...
the don'ts: http://www.netdokter.nl/index.cfm?act=thema.tonen&thema=3&subthema=6&inf...

Oef. Dit is dus gewoon heel normaal allemaal, alleen moet me op de do's richten!

groetjes!

Hm. Het is ook echt de perfecte tijd van het jaar om je ex tegen te komen met zijn nieuwe liefde (maar niet heus). Het is stil op straat, iedereen viert vakantie.... Lijk zelfs de enige op deze site. Ik ben wel rustiger dan een paar dagen geleden, maar ben echt helemaal leeg...

Het enige dat ik nu kan denken is, dat ik hoop dat ik hem voorlopig niet tegenkom. Ik kom hem als ik het zo uitreken eens in de vier/vijf maanden tegen. Als het zo blijft kom ik hem pas ergens in november weer eens tegen. Ik hoop dat het langer duurt (wil hem eigenlijk nooit meer zien). Dit geeft me nog enige rust, het zijn slechts tijdelijke dips, iedere dag ben ik weer een stapje verder om dit achter mij te laten.

Ik heb mijn vorige post( weggehaald, omdat ik het eigenlijk veel te privé vond. Die enorme woede, die ik voelde, daar schaam ik me eigenlijk voor. Hij is het niet waard. Het aparte is, dat ik lang gedacht heb dat hij het (al mijn gedachten en emoties) meer dan waard was. Misschien wel meer dan ik waarde aan mijzelf hechtte. Ik had echt een heel positief beeld van hem. En op een bepaalde manier klopt dat ook wel. Alleen ik moet niet denken dat hij net zoveel aan mij denkt als ik aan hem, want dat is gewoon niet zo.

Oke, ik ben een maand verder zonder behoefte te hebben gehad hier te posten. Ik heb wel even gedacht, op zijn verjaardag, ik meld hier wat ik hem had willen zeggen, gefeliciteerd. Maar het is wel over. Ik heb veel veranderingen momenteel, verlang niet meer naar zijn aanwezigheid. Ik check nog wel zijn hyve, en die van haar maar die van haar is geblockt (is maar beter ook) en die van hem houdt hij niet bij. Ik wilde dat ik me niet zoveel van hem had aangetrokken. Trouw aan mezelf was gebeven. Ik heb er veel voor overhoop gegooid. Dat wilde ik zelf, maar toch. Ben ik nu zoveel blijer?