Rare wending: hij heeft gereageerd. Een paar dagen geleden. ik had een hele goede dag en ik check mijn mail en werd verrast door zijn naam. Het was een heel leuk berichtje, heel aardig. Ik heb vandaag gereageerd, maar heb geen verwachtingen meer. Het is goed. Ik moet hard werken aan het vinden van een baan die mij gelukkig maakt en zolang ik me daar op richt, voel ik me goed. Was het bijna geworden ergens en dat geeft zoveel energie! Maar wilde dit toch even delen, het deed me echt goed dat hij reageerde.

Oké, al mijn grote verhalen ten spijt, heb ik toch een enorm kutgevoel nu. Gaat even niet zo goed, wil eigenlijk naar huis en onder de wol kruipen.

Slecht geslapen, gepiekerd over werk. De nieuwe baan gaat waarschijnlijk niet door. Ik kom er nu zeker wel doorheen, ik merk dat ik me nu wel makkelijk op de toekomst kan richten. Maar vandaag ben ik weer als een gek op zoek naar info over hem. Hoe het komt, weet ik niet. Het heeft natuurlijk met die mail te maken en dat hij niet reageert. Dat kan ik gewoon niet begrijpen, waarom reageert iemand niet??? Ik vind het zo onaardig!

Het ligt niet aan mij, dat besef ik nu. Ik voel me goed, stuk beter dan een half jaar geleden. Dat hij niet reageert ligt aan hem, niet aan mij, ik weet het nu. Ik voel het nu. Ik voel me niet meer afhankelijk. gelukkig.

Het gaat beter! Ik heb geen reactie gekregen en eerlijk gezegd kan dat me nu even niet zo veel schelen! Ik heb nieuwe doelen gesteld, waardoor ik het gevoel heb dat een hoop dingen weer open liggen.

Ik trek het me niet meer aan, dat hij het niet wilde, het ligt niet aan mij denk ik nu. Dus voel me beter...

Ja, toch niet goed geweest ben ik bang. Nou ja, ik zie het wel. Het valt wel mee denk ik. Ik denk dat het ook komt omdat ik merkte dat ik gevoelens begon te krijgen voor een collega, steeds uitkijk naar gesprekken met hem, maar hij is erg bezet. En toen gisteren met dat onbestemde gevoel.....die baan is denk ik niet de juiste keuze voor mij, niet zo goed geslapen vannacht. Toen was de trek naar contact met iemand met wie ik intieme gesprekken heb gehad opeens zo groot. Nou ja, ik heb gelukkig genoeg omhanden dit weekend...

Ook in ben in de "fout" gegaan. Alhoewel ik me er nu (nog?) niet slecht door voel, dus misschien valt het wel mee. Ik heb gisteren een sollicitatiegesprek gehad, en voelde me daardoor in de war. Het was een leuk gesprek, maar ik twijfel of het bedrijf en het soort werk wel bij me past. Maar wil tegelijkertijd ook zo graag iets anders gaan doen, moet ik het niet gewoon proberen? Nou ja, ik ga er nog maar eens goed over praten met een vriendin denk ik. Daarna lang met mijn moeder gebeld en lang over haar gesproken, waardoor mijn hoofd helemaal vol zat. En wat doe ik vanochtend?

Ja, ook ik zie op tegen de feestdagen, toen heb ik hem immers ontmoet. Oud en nieuw was altijd al niet mijn favoriete avond, maar nu heb ik er helemaal geen zin in. Gisteren van vriendin gehoord dat vriend ook geen contact met hem heeft gehad. Vond het niet gezellig klinken. Ook nu weer denk ik, het zit er dus gewoon niet in. Net foto's zitten kijken van onze eerste avond samen en nu lijkt dat echt iets van het "verleden". Voorbij, komt niet meer terug en ik zie hem nu ook anders dan toen.