Heb hem geen mail geschreven vanavond... Ben er niet eens aan begonnen.. Heb zelfs bijna de hele dag whatsapp niet gecheckt. Ik moet, zal en wil ook sterk worden. Heb hem wel uitgenodigd voor een spelletje op Iphone. Zodat ik wel op die manier even contact met hem heb. Gewoon heel efkes af en toe. Niet te hard, niet te snel.

Ben een beetje in de war. Liefst had ik vanmorgen alweer gevraagd hoe hij geslapen heeft. Hoe hij zich voelt. Doe het niet. Ik ga proberen zoveel mogelijk geduld en rust uit te oefenen. En niet voor hem, voor mezelf. Als ik vanuit 'in de war' ga praten geeft dat meer ruis. Ik ga vanavond zitten en een mail schrijven. Ik wil hoedanook dat mijn intentie helder is. Ik wil met hem verder. Ik wil de sprong wagen, het risico aangaan. Ik weet dat het niet makkelijk gaat worden, omdat ik hem ken en ik mezelf ken.

Hij heeft vlak nadat ik mijn blog hier schreef een app gestuurd 'je hebt mail...' Kedeng, hart sloeg direct over, tranen sprongen in m'n ogen! Contact!! Even ademhalen en toen zijn mail gaan lezen. Dat hij heel blij voor me was, dat ik ondanks alles weer energie ging halen uit dingen. Dat hij dat zelf niet kon, zich depri voelde en zichzelf in slaap huilt. Dat hij zijn dagelijkse autorit waar hij normaal tot rust kwam huilend doorbracht en het nu haatte. Dat hij het niet kon delen met anderen en zich begraaft in z'n werk. Dat ik beter maar zou stoppen met dromen.

Tja.. Ik ben er nog niet klaar mee, da's wel duidelijk. Heb hem woensdagnacht een mail gestuurd. Gisternacht een appje met een 'X'... en vanochtend weer een mail. En in die laatste heb ik gevraagd of hij me uit de droom wil helpen. Me een berichtje wil sturen of mijn hoop nou echt ongegrond is zodat ik hem los kan laten. Op de een of andere manier heb ik die duidelijkheid nog nodig. Reageert ie alsnog niet. Tja. God, wat maak ik het mezelf weer lekker moeilijk.

Gewoon even wat schrijven. Voel me een beetje sipjes. Aan de ene kant merk ik dat hij van de voorgrond verdwijnt en ik weer een beetje zonder die sluier van verdriet en gedachten aan hem naar de wereld om me heen kan kijken. Ik heb me aangemeld voor een fijne cursus in september, heb een paar overnachtingen via vakantieveiling.nl gewonnen en ga lekker met m'n dochter leuke weekendjes plannen.. maar toch... Dat weekendje Belgie met Pinksteren voor 4-6 personen... Hadden we ook samen kunnen doen met de kindjes. Ik heb nu een vriendin met haar dochtertje gevraagd om mee te gaan.

Sinds het uit is wil ik maar 1 ding en dat is hem een brief schrijven. Heb dat nog niet gedaan, hoewel alles wat ik bijvoorbeeld hier doe, wat ik uitspreek, wat ik voel gericht is aan hem, gaat over hem, is om hem... Hoe bedoel je hij was mijn middelpunt, hij was waar mijn leven korte tijd om draaide. En die draaide heftig, het was een rollercoaster binnenin me. Lost myself a bit, gelukkig niet volledig anders schreef ik hier niet denk ik. Maar toch.

Net terug van een heerlijk weekendje Leuven met mijn beste vriendinnetje. Veel over hem gepraat, veel aan hem gedacht, veel gevoeld, maar gelukkig niet meer dat intense verdriet. Wel een zeurderig gevoel. Dat gevoel van hem te missen, mijn andere helft zoals het voor me voelt. Telkens, eigenlijk met praktisch alles dacht ik 'dit wil ik met je delen'.. Confronterend. Telkens mezelf tegenhouden in het pakken van m'n telefoon en hem een berichtje sturen. Tot zaterdagmiddag.