Tja.. Ik ben er nog niet klaar mee, da's wel duidelijk. Heb hem woensdagnacht een mail gestuurd. Gisternacht een appje met een 'X'... en vanochtend weer een mail. En in die laatste heb ik gevraagd of hij me uit de droom wil helpen. Me een berichtje wil sturen of mijn hoop nou echt ongegrond is zodat ik hem los kan laten. Op de een of andere manier heb ik die duidelijkheid nog nodig. Reageert ie alsnog niet. Tja. God, wat maak ik het mezelf weer lekker moeilijk.

En toch voel ik me nu meer in control. Omdat ik me niet laat tegenhouden door gedachten als 'het heeft toch geen zin' of 'waar ziet hij me voor aan' of 'kwel jezelf niet zo'.. Hem wel mailen geeft me grip. Ook al reageert ie niet. Heb hem ook geschreven dat het misschien onzin is wat ik doe, maar dat dat niet uitmaakt. Dat ik voor hem vecht, en dat dat is wat het zin geeft. Heb nog nooit zo iets meegemaakt. Dus tja. Ik doe wat mijn hart me ingeeft. Ja, ik ben een gevoelstype. Kan enorm veel denken, maar dit gaat op gevoel.

Heb hem ook verteld dat ik een toekomst samen ook niet helder voor ogen heb. Dat een lat-relatie vanwege de afstand en de kindjes de enige optie lijkt en ik dan mijn ideaal plaatje (bij elkaar wonen) los moet laten. Dat dat tijd kost, maarja.. Rome is dus ook niet in 1 dag gebouwd (kwam spontaan in me op toen ik 't schreef...). Maar .. ik laat liever mijn ideaal los, dan hem. Dat is the simple truth.. Ik voel, ik weet gewoon dat we samen de hobbels aan kunnen die er ongetwijfeld op ons pad zullen zijn. Grappig, dat vertrouwen is enorm sterk! Though.. it takes two to tango

Naast dit ontstaat er ook weer een toekomst. Ik heb me aangemeld voor een cursus en ik heb aangegeven de opleiding die ik al eerder heb geassisteerd weer te willen assisteren. Fingers crossed! Ik ga weer dingen doen waar ik blij van word. Ik heb al mijn aandacht en liefde op hem, in hem, om hem heen gestort. Dat liep gewoon zo, maar dat klopt niet. Hij is niet mijn middelpunt, dat zou ik zelf moeten zijn. Hij past in mijn leven, hij IS mijn leven niet. Dus.. Ik kom er wel. Ook met dit puberachtige gedrag van mailen en sms'en Als er een ding belangrijk is nu is het wel mezelf gewoon zijn.. Da's eigenlijk altijd belangrijk.

Tja. en dat ik het spannend vind of hij reageert en wat hij dan zegt... absoluut. Mijn hart springt op bij elk pingetje 'you've got mail'.. Ik ga straks lekker een middagje mediteren bij een vriendin, tot rust komen. Voel me eigenlijk best goed nu. Krijg vat weer op mezelf, m'n leven, heb weer een doel! Ben andere muziek gaan luisteren trouwens.. Cafe del mar.. Helpt me ook om weer nieuwe energie te krijgen.
Liefs,
Mupje