Sinds het uit is wil ik maar 1 ding en dat is hem een brief schrijven. Heb dat nog niet gedaan, hoewel alles wat ik bijvoorbeeld hier doe, wat ik uitspreek, wat ik voel gericht is aan hem, gaat over hem, is om hem... Hoe bedoel je hij was mijn middelpunt, hij was waar mijn leven korte tijd om draaide. En die draaide heftig, het was een rollercoaster binnenin me. Lost myself a bit, gelukkig niet volledig anders schreef ik hier niet denk ik. Maar toch.

Nu 2,5 week geleden.. Nu 2,5 week verder.. Langzaam m'n ziel onder m'n arm weer in m'n lijf aan het plaatsen als het ware. Daar waar ie ook hoort. Ook als ik samen met hem ben hoort mijn ziel in mij te zijn. Kan dat eigenlijk wel? Dat ik mijn ziel, net als mijn hart gegeven heb? Volledige overgave? Zo voelt het dus wel. Maar het was ook veilig. Ik heb me nog nooit zo kunnen ontspannen in de liefde als met hem. Volledig mezelf zijn en me uitrekken als ik hem belde, als ik hem zag en we met elkaar spraken, de liefde bedreven.. Eerst was ik daardoor alleen al van slag! Hoe kon het nou dat ik me ontspannen voelde terwijl het zo spannend was? Vond ik hem dan wel echt leuk? Telkens als ik hem een paar dagen niet zag dacht ik: Oo... als ik hem nog maar leuk vind.. Wat als ik het allemaal maar bedacht heb? En iedere keer stond ik er versteld van wat er door me heen ging, ik was waanzinnig verliefd, tot over mijn oren! Gewoon niet te bevatten.

Een aantal keren mocht ik hem op Schiphol ophalen als hij van zakenreis terugkwam. Dan stond ik, te vroeg, dralend voor de schuifdeuren te wachten. Liep rondjes, probeerde er normaal uit te zien en de zenuwen in bedwang te houden. Elk persoon die naar buiten kwam gaf een schokje in mijn lijf, was hij het? Tot hij het echt was en mijn hart als een bezetene tekeer ging. Pfffff.... ik was in een klap weer een verliefd pubertje wat niet meer wist hoe ze zich moest gedragen of wat ze moest zeggen. En ik zag dat hij zich ook geen raad wist met zichzelf, echt zo enorm schattig!! Stonden we daar.. Eh.. wel of niet een kus? En zo ja, op de wang of... En dan eerst even een sigaretje roken buiten.. Even lucht om ons heen, ademhalen... En dan.. naar elkaar kijken. Stiekem bijna.. Hey hallo.. ben gek op je.... weet verder niet zoveel te zeggen, ik voel alleen maar van alles... (ik moet glimlachen als ik hieraan terugdenk!)... En dan een brutaal deeltje van me wat, na een paar minuten (wat uren lijkt) staren naar zijn prachtige lippen en luisteren naar klanken (want echt iets horen lukte niet door al die gevoelens ), de stoute schoenen aantrekt en zijn jas vastpakt en een eerste echte kus geeft... en terugkrijgt en.... Vlammen... Heel heftige vlammen binnenin, oh wat ben je lief! Wat ben je groot en sterk en ontzettend lekker ook! Ga je mee naar huis? ... Zucht... Mis je zo lief..

Nooit heeft iemand me zo geraakt, is zo dichtbij geweest als hij. Hij heeft me tot in mijn ziel geroerd met zijn zijn. Allesomvattend, ik heb gevoeld hoe onvoorwaardelijke liefde voelt. En als er 1 ding is wat ik hieruit mee zal nemen is dat het wel. Ik zal altijd blijven geloven in de liefde. Het is te mooi om te laten gaan, het is te mooi om het niet altijd te willen ervaren, het is te mooi om er angstig voor te zijn. Liefde is mooi. Liefde is. Altijd.
Knuff,
Mupje