Gister niet zo'n bar fijne dag. Emotioneel. Moe. De avond ervoor had ik lekker wijntjes gedronken, ergens ook om te zorgen dat ik zonder problemen kon slapen. Dat is wel gelukt. Maar daarna een brak gevoel, want een blije energie had ik natuurlijk niet, hoewel de avond verder wel gezellig was. Ook wel veel gepraat over hem.

Heb hem een mailtje gestuurd. Toch. Ik mis je. Niets. Stap in de klassieke valkuil van elk verliefd mens die er nog niet aan wil dat het over is waarschijnlijk. Hoewel ik alsnog hoop dat hij iets zal sturen. Tenminste recht doet aan de mooie tijd die we samen hebben gehad. Maar dan nog. Hij denkt wellicht: laat ik maar niet reageren, dat maakt het alleen maar pijnlijker. Geen contact.. Dat is pijnlijk. Vind ik. En ik vul in voor hem wat hij denkt. Waardoor ik alleen maar weg ben van mezelf.

Ik ben erg goed in nadenken.. ahum.. Maar de laatste dagen denk ik alleen nog maar in scenario's.. Als ik dit doe.. dan gebeurt er hopelijk dat? Als ik dat zeg.. dan zegt hij misschien dit...

Inmiddels is het 10 dagen geleden dat hij het uitmaakte en heb ik de moed of de kracht gevonden hem geen bericht te sturen. Maar elke dag denk ik aan wat ik hem zou willen schrijven. Dat ik hem zo mis. Dat ik niet wil dat hij mij vergeet en dat ik desnoods wel op hem wacht. Maar wat doe ik mezelf aan?!!! Ik kan nog zo vinden dat ie de verkeerde keuze heeft gemaakt, hij moet daar toch zelf mee komen. Dat je niet puur voor je kinderen bij elkaar moet blijven, dat ik daar niet in geloof omdat kinderen je aanvoelen als geen ander, ze sterk sensitief zijn en weten wanneer je niet gelukkig bent.

Ik zit er nu volop in. Liefdesverdriet. Liefde van m'n leven. Jaja.. er zijn nog vele vissen in de zee, je komt er wel weer overheen.. enz enz.. ik weet het allemaal. Maar toch voel ik me depressief en moet ik mezelf van de bank afsleuren om in beweging te komen. Gelukkig lukt het me. En heb ik lieve vrienden en familie om me heen. Maar, hoe lief ze ook zijn, ze maken dit nu niet mee. Daarom zocht ik iets zoals dit.. waar ik mijn verhaal kwijt kan en iedereen me snapt