Ik zit er nu volop in. Liefdesverdriet. Liefde van m'n leven. Jaja.. er zijn nog vele vissen in de zee, je komt er wel weer overheen.. enz enz.. ik weet het allemaal. Maar toch voel ik me depressief en moet ik mezelf van de bank afsleuren om in beweging te komen. Gelukkig lukt het me. En heb ik lieve vrienden en familie om me heen. Maar, hoe lief ze ook zijn, ze maken dit nu niet mee. Daarom zocht ik iets zoals dit.. waar ik mijn verhaal kwijt kan en iedereen me snapt

4,5 maand geleden ontmoette ik hem op het verjaardagsfeestje van mijn neef. Lange sterke vent, beetje buikje, mooie ogen een kuil in z'n kin. Een accent.. Het is de beste vriend van mijn neef bleek. En hij komt uit Overijssel. Toen ik eenmaal naar hem toegeschoven was in de drukte en contact met hem maakte wisselden we al uit dat ik single en gescheiden was en hij getrouwd met twee kindjes. En beiden hooggevoelig. Hmm... Klik.. We bleven bij elkaar plakken.. Hij was gewoon fijn gezelschap. Ik ben ook vrij lang, voelde me prettig bij 'm. Het voelde ook ergens wel spannend, waarom wist ik niet, maar dat was gewoon zo.

Op een gegeven moment, paar wijntjes op, stond ik naast 'm en zei geef je hand eens. Ik hield z'n hand vast en terwijl ik in zijn ogen keek zei ik 'ontspan eens'!.. Voor hem was dat 'spot on' zoals hij later vertelde.. Ik keek dwars door hem heen, of beter gezegd ik keek naar binnen. Grote stevige handen had hij, enorm groot en sterk. Dat er wat begon te kriebelen en dat ik het eigenlijk superspannend vond negeerde ik, hij was getrouwd immers.

De avond vorderde, mensen gingen weg.. Ja.. we bleven nog met z'n 4-en over. Neef en zijn vriendin, en wij... Neef met z'n lief naar boven en wij in de kamer.. Ik zat op een bureau stoel, hij in het raamkozijn. En vroeg 'wat denk je nu?'... 'eh.. (stamel) eh, dat ik wil dat je me zoent' flapte ik eruit... Hij kwam naar me toe, pakte zelf ook een stoel en we begonnen te zoenen.. Gelijk heel intens, what the fuck! Hij had prachtige volle lippen, warm, ook weer stevig en nou ja.. om op te eten... Maar wat eigenlijk nog meer indruk maakte was dat hij zijn handen over mijn rug bewoog, me gewoon masseerde leek het en ik kreeg telkens de neiging om me uit te rekken, ik raakte heel erg ontspannen van hem, terwijl ik het juist ook erg spannend vond allemaal...

Ik had geen besef meer van tijd, maar na een uur of ? ging ik weg. Hij bleef daar logeren en mijn neef riep nog, joh blijf ook lekker slapen hier! Maar dat voelde niet goed, hoewel ik nog uren door had kunnen zoenen met hem. Ik ging naar huis. Viel gelukzalig in slaap, gewoon omdat ik een heel fijne ervaring had. De vriend die ik zou krijgen zou mij ook zo aan moeten raken dacht ik nog, en ook zo lekker zoenen. Verder niets, hij was immers getrouwd, voor mij enigzins veilig. Hoewel absoluut niet mijn bedoeling om dit te doen met hem.

De volgende dag zat hij opeens op Facebook.. had een profiel aangemaakt, bleek achteraf alleen maar om met mij te kunnen mailen en chatten. Ik stuurde hem een berichtje en zei dat ik hoopte dat hij er geen spijt van had, dat het een fijne ervaring was maar dat hij het maar moest zien als een eenmalige actie en of hem dat hielp... Nou nee, schreef hij, hij zat met zichzelf in de knoop.. Oo... shit! Ik had verder geen gevoelens voor hem.. (dacht ik dus...) en hield me verder op de vlakte, maar was wel nieuwsgierig naar hoe hij het allemaal had ervaren. Hij begon te vertellen dat zijn huwelijk er een was als broer en zus. Hij al langer afscheid aan het nemen was en mij bewust had gezoend die avond.

Op een gegeven moment vroeg hij hoe ik er nu in stond. Of hij mijn leven ook had aangeraakt. En ik antwoordde naar waarheid dat dat wel zo was. Ieder mens in mijn leven raakt me aan, op wat voor manier dan ook. En ja.. hij iets meer dan anderen... Toen kreeg ik bericht dat hij alles aan zijn vrouw had verteld! Omg... Daarna schreef hij dat hij naar mijn neef wilde gaan om na te kunnen denken en naief als ik ben riep ik 'joh, dan gaan we een x wandelen en praten'... nog steeds in de overtuiging dat ik verder niets voor hem voelde. Hem zelfs zou kunnen helpen zijn gevoelens op een rij te zetten, zodat hij weer beter in z'n huwelijk kwam te zitten.

Dat het anders liep mag wel duidelijk zijn. We werden echt smoor-knetterverliefd op elkaar. Hij vertelde.. dat hij naar dat feestje was gekomen om mij te zien.... En zelfs het jaar ervoor ook al... SMELT!!! Ik had geen idee, ik stond er versteld van! Echt alles klopte, het voelde zo natuurlijk samen. Ik voelde me ontspannen in het verliefd zijn. Ik heb in iedergeval een keer ervaren hoe het is te vertrouwen dat de liefde echt zo goed voelt dat je niets hoeft te bedenken met je hoofd. Dat had ik namelijk de 16 jaar met mijn ex wel gehad... Daar pasten we gewoon niet bij elkaar, maar heb ik mezelf continue aangepraat dat we wel door moesten en pastte ik me maar weer aan...

En hij, mijn koene ridder, deelde telkens alles eerlijk met zijn vrouw.. Die bleek precies hetzelfde te hebben als hem: we zijn broer en zus. Dit is geen liefde. En dus gaf zij hem carte blanche om te doen wat hij wilde en zat hij soms dagen achtereen bij mij. Ik heb de meest geweldige tijd van mijn leven met hem gehad, de meest intense ook, maar jemig wat was ik gelukkig! Alle problemen die er waren zoals zijn angst voor de buitenwereld, voor de reacties van familie waren allemaal bespreekbaar en bleken dan ook later weer ongegrond: hij was zo sterk in wat hij wilde (mij!!) dat alles te overwinnen leek.. Tot het moment dat hij hier een keer was toen mijn dochter ook thuis was.. Hij miste zijn kindjes heel erg.

Door de situatie (twee mensen met kinderen) spraken we al snel over hoe we het in de toekomst praktisch zouden kunnen bolwerken om bij elkaar te zijn. En zijn eerste idee was om dan maar naar mij te komen (ruim 2 uur rijden vanaf hem), en dan zijn kindjes in de weekenden hier te hebben. Mijn huisje is daar te klein voor, dus keek ik al een beetje rond.. Het interesseerde me niet dat we elkaar pas zo kort kenden. Ik wist vrij snel al dat hij ieder moment bij me in mocht trekken, graag zelfs. Ik gaf me volledig over aan hem, aan de liefde die we overduidelijk voor elkaar voelden. We konden praten (jajaja.. over alles , we konden lachen, huilen, gek doen... Ik heb passie ervaren met hem. Wow! Maargoed... Het feit dat hij zijn kindjes mistte bracht hem continue in zijn hoofd.. zijn mindfucks noemden we ze. En hij kwam erachter dat hij ze zelfs belangrijker vond dan zichzelf, of zijn eigen levensgeluk. Heel in het kort was het einde van dit liefdesverhaal dat hij koos voor hen, en daarmee zichzelf en zijn hart uitzet (waar ik in zat/zit) en met zijn nu-nog-vrouw in een huis blijft wonen om te zorgen dat er in iedergeval rust is voor de kindjes. En hij maakt het ook uit omdat hij vindt dat ik iemand verdien die 100% voor me gaat.. Ik ben het volledig met hem eens.. Alleen.. zijn perceptie van wat ik verdien is anders dan die van mij. Iemand die van me houdt is wat ik wil. Hij hield/houdt van mij. En ja.. Kindjes. Samen zouden we er toch voor kunnen zorgen dat er rust is voor hen? Rust zit in jezelf. Maargoed... het is mijn tegen zijn...

Blijkbaar is het dan toch niet de bedoeling om samen verder te gaan, maar jemig wat doet dat een pijn!! Erover schrijven helpt me wel enorm om hiermee om te gaan. Heb alle foto's van ons verstopt, hem uit alle netwerken verwijderd als vriend. Ik weet namelijk van mezelf dat ik hem continue zou willen blijven opzoeken, al was het alleen maar om te zien wat ie doet. Gelukkig heeft ie zichzelf ook van FB afgegooid.. Ik probeer elke dag een paar uur te wandelen. Ik probeer hoe dan ook te blijven praten over hoe ik me voel, hoe lastig ik dat ook vind. (omdat ik niemand tot last wil zijn.. zucht)..
Gister was het zwaar klote, urenlang op de bank zitten huilen. Maar heb het mezelf maar toegestaan. Dat verdriet moet er toch een keer uit.

Wat een verhaal.. Als hij morgen belt dat hij tot inzicht is gekomen... ja. Met open armen. Maar ergens zie ik dat niet gebeuren. Zijn hoofd is zo sterk en de angsten die hij ermee oproept... Zeg nooit nooit... Belangrijkste is dat ik zelf er weer bovenop kom. Ik ben gewoon leuk en lief en moet m'n eigen pad weer even terugvinden.
x Mupje