Inmiddels is het dan nu weer 2 maanden uit en heb ik 4 weken geen contact meer met hem gehad.
Afgelopen vrijdag werd dan toch de stilte verbroken en belde hij me op. Nog steeds staat de kelder vol met zijn spullen en vond hij toch ook wel dat het eens tijd werd om ze op te komen halen.

We hebben ongeveer 3 kwartier aan de telefoon gezeten en het was op zich best een fijn gesprek. We hebben het over van alles gehad en uiteindelijk afgesproken dat hij me deze week belt wanneer hij z'n spullen komt halen. Ook hebben we afgesproken dat als ik terug ben van vakantie en hij in zijn huis zit dat we dan een keertje wat afspreken. Of daar echt iets van terecht komt moet ik natuurlijk nog maar afwachten. Meneer belooft natuurlijk wel vaker wat!

Het was gisteren 7 weken uit en ik heb meer als 2 weken geen contact meer met hem.
Het lukt me aardig om dat vol te houden. Misschien ook wel omdat ik heel vaak boos op hem ben en me zo ontzettend in de grond getrapt voel door hem.
Iemand die een half jaar lang beweert zich nog nooit zo lekker te hebben gevoeld bij een meisje, om vervolgens vreemd te gaan en nooit meer wat van je te laten horen.

Ik kan het niet bgrijpen, hoe graag ik het ook zou willen. Het is verspilde energie die ik eraan schenk, maar het blijft maar in m'n hoofd spoken.
Aan de ene kant boos, aan de andere kant mis ik hem ook weer. Zoals ik al zei, een rare fase waar ik nu inzit.

Deze week was op zich wel een redelijke week. Veel gedaan, veel gewerkt en dus ook heel veel afleiding gehad.
Ik heb hem nu meer als een week niet meer gesproken. Heb alleen vrijdag voor zijn verjaardag een smsje gestuurd. Een heel kort smsje maar. Ik vond dat ik hem toch wel even kon feliciteren. Heb in ieder geval geen smsje ofzo teruggehad. Had ik ook niet verwacht. Dingen van hem verwachten doe ik niet meer.....maar hopen.....ja dat eigenlijk nog wel, ik hoop nog steeds elke dag dat hij even wat van zich laat horen, maar de telefoon blijft stil.

Ondanks dat ik een redelijke week had en dit weekend heel druk was voel ik me nu echt heel rot. Ik weet niet waar het door komt. Ik heb nog steeds heel erg de neiging contact met hem te zoeken. Vooral omdat ik hem nu zo lang niet meer gesproken heb en eigenlijk ook omdat ik hem op dit moment gewoon mis. Ook spoken constant allemaal vragen door m'n hoofd en ik maar niet kan begrijpen waarom het zo moet lopen, waarom hij zoveel dingen belooft en daar helemaal niks van waar maakt. Waar heb ik het allemaal aan verdient, wat heb ik verkeerd gedaan. Ik heb toch altijd zo m'n best gedaan in onze relatie. Ben nu zo de grond in getrapt. Waarom nou??

Het weekend is vrij lastig geweest. Op het moment dat ik hem eigenlijk nodig had gehad was hij er niet voor me. Ach, ik mag het niet eens van hem verwachten. Ik had het alleen gehoopt.
Gisteren had ik echt een dag dat ik me goed voelde. Jammer dat ik dan dat gevoel vandaag weer een beetje los laat.

Voorheen kon ik me na een aantal dagen niet beheersen om contact met hem te zoeken. Nu is het ook weer 5 dagen geleden dat ik hem heb gesproken en heb ik al weer de neiging om hem te bellen. Maar gelukkig weet ik nu wel beter en doe ik het niet. Ondanks dat ik hem mis en veel aan hem moet denken.

Ik voel mee eenzaam, alleen en in de steek gelaten. Iedereen heeft het druk om me heen en voor mij staat het allemaal even stil. Ik pak wel dingen op, probeer leuke dingen te doen, weer lol te hebben en afleiding te zoeken. Maar op dit moment zit ik in een cirkel waar ik niet uit kom. Al wist ik maar een beetje hoe ik een stap moet maken om eruit te komen.

Veel dingen zitten tegen. M'n vakantie gaat niet door, m'n vriendinnen hebben het druk. Dit is al weer het 2e weekend dat ik helemaal alleen zit. En zit me constant af te vragen wanneer dit nou eens overgaat en waar ik dit allemaal aan verdient heb.

Vandaag heb ik vor het eerst weer een redelijke dag, eigenlijk de beste dag tot nu toe.
Ben er nog wel veel mee bezig enzo, maar heb ook weer lol in dingen en kan me weer beter concentreren op dingen.
Hoop echt dat dit gevoel nog wel even blijft, want ookal is het nog lang niet over, ik heb echt wel een beetje een lekkere dag vandaag, gelukkig!!!

Zo voel ik me nadat ik hem weer gesproken heb gisterenavond.
Hij belde omdat hij nog spullen van me heeft en komt ze als het goed is eind van de week langs brengen.
In 1e instantie was ik van plan er niet over te gaan stressen enzo, maar ben er dus vandaag weer heel de dag mee bezig geweest. Zie er aan de ene kant tegen op, aan de andere kant kijk ik er ook weer een beetje naar uit om hem weer te zien.

In de 4 en een halve week dat het nu uit is heb ik me nog niet zo gevoeld als nu. Leuk hem weer te horen, pijnlijk omdat hij alleen maar 'vriendschappelijk' langs komt.

Ik wil geen vrie