Deze week was op zich wel een redelijke week. Veel gedaan, veel gewerkt en dus ook heel veel afleiding gehad.
Ik heb hem nu meer als een week niet meer gesproken. Heb alleen vrijdag voor zijn verjaardag een smsje gestuurd. Een heel kort smsje maar. Ik vond dat ik hem toch wel even kon feliciteren. Heb in ieder geval geen smsje ofzo teruggehad. Had ik ook niet verwacht. Dingen van hem verwachten doe ik niet meer.....maar hopen.....ja dat eigenlijk nog wel, ik hoop nog steeds elke dag dat hij even wat van zich laat horen, maar de telefoon blijft stil.

Ondanks dat ik een redelijke week had en dit weekend heel druk was voel ik me nu echt heel rot. Ik weet niet waar het door komt. Ik heb nog steeds heel erg de neiging contact met hem te zoeken. Vooral omdat ik hem nu zo lang niet meer gesproken heb en eigenlijk ook omdat ik hem op dit moment gewoon mis. Ook spoken constant allemaal vragen door m'n hoofd en ik maar niet kan begrijpen waarom het zo moet lopen, waarom hij zoveel dingen belooft en daar helemaal niks van waar maakt. Waar heb ik het allemaal aan verdient, wat heb ik verkeerd gedaan. Ik heb toch altijd zo m'n best gedaan in onze relatie. Ben nu zo de grond in getrapt. Waarom nou??

Aan de andere kant snap ik mezelf ook niet hoor! Waarom maak ik me zo druk en steek ik zoveel energie in iemand die mij zo heeft behandelt. In mijn ogen was hij het helemaal voor me, was hij geweldig en voelde ik me voor het eerst bij iemand op m'n gemak. Maar kan iemand, die dit soort dingen doet wel zo geweldig zijn. Natuurlijk niet!!!! Maar waarom kan ik hem dan niet vergeten en voel ik me zo ontzettend rot en alleen?? Waarom houdt het verdriet nou niet eens op, waneer kan ik het nou eens los gaan laten........ik ben het zo zat!