Ja de titel zegt het al, voel me echt zo ontzettend klote vandaag!
Ik wil hem bellen, horen, zien, bij me hebben, maar weet ook dat het niet kan en dat het niet goed voor me is.
Echt zo bizar dat iemand het voor elkaar krijgt dat je de hele dag aan diegene denkt, niet normaal meer. En dat terwijl hij het helemaal niet verdient dat ik ook maar een seconde aan hem denk, laat staan een traan om hem laat.......waarom blijven die tranen op dit moment dan ook komen? Ik word er niet goed van!!!

Het is beter zo, dat weet ik en zeg ik ook constant tegen mezelf....waarom blijft hij dan constant in

Na alle gebeurtenissen van gisteren ben ik vrij snel in slaap gevallen, ik had me daar een hoofpijn gisterenavond, niet normaal meer. Alle spanning kwam eruit.

Vanmorgen (vanmiddag eigenlijk) het hele verhaal hier neer gezet. Dat luchte wel aardig op.
Daarna lekker even wezen winkelen, allemaal planten en potjes gekocht om m'n huis en vooral mezelf op te vrolijken. Ben erg tevrede met het resultaat.

Vanavond visite gehad van 2 vriendinnen, was heel erg gezellig. Maar helaas komt er aan het gevoel "ik voel me redelijk vandaag" weer een einde. De meiden zijn weg, ik voel me weer ontzettend klote. Zelfs de uitslag van Idols kan me niet boeien. Heb geen zin om weer dat lege bed in m'n eentje in te stappen, het bed waar we 3 weken geleden nog samen in lagen.

Na een paar dagen lang me te hebben voorbereid op alles wat ik hem wilde zeggen en vragen is hij gisteren langs geweest.....en heb ik het echt helemaal verknalt.
Voor het eerst ben ik zo ontzettend boos op hem geworden dat ik echt een beetje van mezelf ben geschrokken. Ik kan niet uitleggen hoeveel ik me schaam over hoe kwaad ik ben geworden.
Nog nooit heb ik zoveel pijn gevoeld en me zo machteloos gevoeld.
Het leek wel of alle boosheid, verdriet en frustratie van alles wat er de afgelopen 7 maanden gebeurt is er in 1 keer uit kwam, de dood van mijn moeder, het verzwijgen van onze relatie, het feit dat hij me zo belazerd heeft. Het leek wel of alles opeens bovenop me viel.

Ben vandaag bezig met het uitzoeken van spullen om ze morgen terug te geven.
jeetje wat doet dat pijn zeg!!!....niet te geloven.
Bijna al z'n kleding had ie al meegenomen, maar er liggen nog wat shirts en dan staan er nog schoenen (die hij speciaal gekocht had om een avondje met mij uit te gaan). pffff....Allemaal mooie herinneringen. DVD's die we samen lekker knus op de bak hebben zitten kijken. Kwam net de bon tegen van een hotel in Antwerpen waar we een weekend zijn geweest en waar we het ontzettend leuk hebben gehad. en dan komt het gevoel weer terug....waarom nou, als het zo leuk was. Maar daar moet ik me niet mee bezig houden, want ik was juist zover dat ik hem morgen ga vertellen dat ik hem nooit meer wil zien......en toch...vraag ik me dan weer af of hij er niet af en toe aan denkt, mij niet mist.

ik weet niet meer wat ik wil, ik weet niet meer waar ik goed aan doe. Het liefst zou ik tegen hem willen zeggen dat ik hem nooit meer wil zien en dat ik alles achter me wil laten, maar hoe zeg je dat als je diep van binnen heel veel van iemand houdt?
Sinds het over is (nu 2 en een halve week geleden) ben ik constant degene geweest die contact met hem opnam. Ik baal er dus ook van dat ik me maandag weer zo liet kennen en hem opgebeld heb om z'n spullen te komen halen. Hij zei toen dat hij gisterenavond of vandaag zou komen. Uiteindelijk hoor ik hem dus weer niet en stuur ik hem een smsje om te vragen wanneer hij komt voor z'n spullen. Blijkt hij dus niet te kunnen, zowel gisterenavond en vandaag niet. Hij komt nu dus vrijdag na m'n werk.

Jeetje wat heb ik me vandaag weer laten kennen zeg! Ik moest bij een collega wat afgeven en zij woont toevallig bij zijn ex in de straat. Ik had linksom kunnen rijden....maar nee, ik ben een muts en ik rij rechtsom....en ja hoor, daar stond zijn auto...bij z'n ex voor de deur. Dat ik nog heb kunnen rijden is een wonder. Ik snel naar huis, staat de brug open, dus ik keer om en wie komt er langsrijden...HIJ. En nog doodleuk naar me zwaaien.
Dus ik hem gebeld (handsfree natuurlijk, eerste wat ik vroeg was wanneer hij z'n spullen op komt halen. Toen was het stil aan de andere kant...eh, nou van dan week dan maar? vraagt hij. Dus ik helemaal uit m'n dak dat hij bij z'n ex was en dat hij juist gezegd had geen contact te willen met ons beiden. Uiteindelijk bleek hij er alleen maar een giro afschrift te zijn gaan halen. Ik heb hem gevraagd nu eens een eerlijk antwoord te geven en vroeg hem of het nog goed kon komen tussen ons. Weer zei; ik weet het niet meid. Dus ik weer, je kan toch wel een ja of een nee zeggen. Toen zei hij dus dat er een grotere kans is dat het niet goed komt dan wel. Of ik moet dom/idioot zijn, maar dat lijkt toch echt erg veel op een NEE.

Het weekend is echt veeeeeel te lang. Om gek van te worden. Eigenlijk erg dat iemand je zo'n klote gevoel kan geven he!
Ben blij dat ik morgen weer moet werken, maar zie nu al weer op tegen de dinsdag en woensdag, want dan ben ik weer vrij. Vanavond met een vriendin en haar vriend uit eten geweest. Was erg gezellig, maar hoe leuk het ook was, hij is elke seconde nog in m'n gedachte. Vanmiddag een stuk gaan rijden in de auto, beetje doelloos, want waar ga je naar toe met dit weer? En dan kom ik net thuis in een leeg huis. Alleen de kat die naar je miauwt. Ja het beestje mist hem ook want van hem kreeg hij het meeste aandacht.