Ben vandaag bezig met het uitzoeken van spullen om ze morgen terug te geven.
jeetje wat doet dat pijn zeg!!!....niet te geloven.
Bijna al z'n kleding had ie al meegenomen, maar er liggen nog wat shirts en dan staan er nog schoenen (die hij speciaal gekocht had om een avondje met mij uit te gaan). pffff....Allemaal mooie herinneringen. DVD's die we samen lekker knus op de bak hebben zitten kijken. Kwam net de bon tegen van een hotel in Antwerpen waar we een weekend zijn geweest en waar we het ontzettend leuk hebben gehad. en dan komt het gevoel weer terug....waarom nou, als het zo leuk was. Maar daar moet ik me niet mee bezig houden, want ik was juist zover dat ik hem morgen ga vertellen dat ik hem nooit meer wil zien......en toch...vraag ik me dan weer af of hij er niet af en toe aan denkt, mij niet mist.
Nee daar moet ik me nu helemaal niet mee bezig houden, dat maakt het alleen maar moeilijker en hij mag het niet waard zijn na alles wat er is gebeurd om me nog rotter te voelen.
Ik hoop dat als zijn spullen weg zijn ik een nieuwe start kan maken.
Maar goed, eerst afwachten tot het morgen is. Ik zie er echt zo tegenop.....