Ik voel mee eenzaam, alleen en in de steek gelaten. Iedereen heeft het druk om me heen en voor mij staat het allemaal even stil. Ik pak wel dingen op, probeer leuke dingen te doen, weer lol te hebben en afleiding te zoeken. Maar op dit moment zit ik in een cirkel waar ik niet uit kom. Al wist ik maar een beetje hoe ik een stap moet maken om eruit te komen.

Veel dingen zitten tegen. M'n vakantie gaat niet door, m'n vriendinnen hebben het druk. Dit is al weer het 2e weekend dat ik helemaal alleen zit. En zit me constant af te vragen wanneer dit nou eens overgaat en waar ik dit allemaal aan verdient heb.

Omdat ik me zo rot voelde heb ik hem gisteren gebeld. Morgen is het moederdag en dit wordt dus de eerste moederdag sinds m'n moeder is overleden. Ik ha gewoon iemand nodig die me begrijpt. Hij deed z'n best, maar daarna voelde ik me alleen maar nog rotter.
Helemaal niet meer bellen en contact met hem zoeken lijkt me het beste. Ik doe mezelf alleen maar pijn. Hij kan me niet meer geven wat ik zou willen. Ik ben op zoek naar hetgeen wat we hadden en dat is OVER en dat begin ik steeds meer te beseffen.

Verder vragen in m'n hoofd; kom ik ooit nog iemand tegen die me neemt zoals ik ben, die ook van me kan houden, die ik nog kan vertrouwen.
Na 2 relaties te hebben gehad die allebij geeindigd zijn met vreemdgaan voel ik me zo gekwetst, dat ik me wel eens afvraag of ik het niet waard ben om van te houden. Ik weet niet beter dan dat ik altijd m'n best heb gedaan in m'n relaties. Heb voor alle 2 de relaties gevochten. Waarom moet mij dit nu voor een 2e keer overkomen en wanneer gaat de pijn nou eens weg?