Zo voel ik me nadat ik hem weer gesproken heb gisterenavond.
Hij belde omdat hij nog spullen van me heeft en komt ze als het goed is eind van de week langs brengen.
In 1e instantie was ik van plan er niet over te gaan stressen enzo, maar ben er dus vandaag weer heel de dag mee bezig geweest. Zie er aan de ene kant tegen op, aan de andere kant kijk ik er ook weer een beetje naar uit om hem weer te zien.

In de 4 en een halve week dat het nu uit is heb ik me nog niet zo gevoeld als nu. Leuk hem weer te horen, pijnlijk omdat hij alleen maar 'vriendschappelijk' langs komt.

Ik wil geen vriendschap, ik wil dat ik 5 weken terug in de tijd kon, om weer bij hem te zijn als zijn vriendin.