Na wat heen en weer gekrabbelt te hebben met m'n ex en mezelf in m'n hoofd weer helemaal gek te hebben gemaakt (zijn laatste krabbel was lief: 'ik geloof dat je je master gaat halen, jij kunt zoveel...meer dan je zelf denkt') heb ik het contact weer verbroken.

Zie mijn eerdere blog over de krabbel van mn ex. Ik snap echt niet waarom mijn ex contact zoekt terwijl hij (volgens mij) hartstikke verliefd is op zi'n nieuwe vriendin? Het lijkt me toch dat je dan helemaal niet zit te wachten op contact met je ex? Of juist wel? Omdat je dan zo verliefd bent dat je alles niet meer zo helder ziet? En je zo blij en vrolijk bent dat je zelfs je ex even een hart onder de riem wil steken???

Bijna 3 weken geleden afscheidsgesprek gehad met mijn ex. Goed gesprek, mooi gesprek. Hij heeft een nieuwe vriendin, dat was wel even slikken! Want we waren toen 2 maanden uit elkaar. Ik heb hem gevraagd vrienden te blijven omdat ik hem na 5 jaar niet helemaal uit m'n leven wilde. Hij gaf aan dat dat niet zou werken en dat het ook niet kon vanwege zijn nieuwe relatie. In de toekomst misschien wel, maar voorlopig zeker niet.

Waar het de afgelopen 2 weken zo goed ging, gaat het nu, met hét weekend in aantocht, weer even niet zo goed.

Voor mijn gevoel is het verdriet over. Ik weet niet of mijn verstand/gevoel me bedriegt of niet, maar het lijkt alsof de knop bij mij is om gegaan sinds ik het afscheidsgesprek met m'n ex heb gehad. Ik leef niet meer tussen hoop en wanhoop. Het komt niet meer goed, het is klaar, het is voorbij....hij heeft een nieuwe relatie. Voel me ten opzichte van de 2 maanden hiervoor heel erg bevrijd. Ik weet nu gewoon dat ik helemaal niks meer van hem hoef te verwachten. Ik kijk niet meer 80x per dag op m'n mobiel, in de hoop een sms of gemiste oproep van hem te hebben ontvangen.

De gedachten aan hem (mijn ex), mijn beste maatje, de persoon die ik door en door ken...nu met een andere vrouw achtervolgen me overal. Wat ik ook doe en waar ik ook ben. Ik kan me er aan de ene kant geen voorstelling van maken omdat dit plaatje alleen maar 'klopt' als ik mezelf naast hem picture. Maar aan de andere kant kan ik me er heel goed een voorstelling van maken. Alle beelden in mijn hoofd van ons samen, daarin vervang ik mezelf door haar. En als ik dat doe dan is het verdriet en de pijn groter dan ik zou willen.

In één van mijn eerdere blogs had ik geschreven dat ik heel bang was dat ik door het allesoverheersende verdriet (doordat ex heeft verteld een nieuwe relatie te hebben) mijn studie niet goed kon beginnen. Voelde me dit weekend zo verschrikkelijk slecht. Hij met haar, ik dacht er constant aan. Alle dingen die hij 5 jaar met mij deelde, worden nu met haar gedeeld.