Waar het de afgelopen 2 weken zo goed ging, gaat het nu, met hét weekend in aantocht, weer even niet zo goed.
Mijn ex en ik zijn nu zo'n 2,5 maand uit elkaar en 2 weken geleden hebben we ons afscheidsgesprek gehad, waarin hij mij onder andere vertelde over zijn nieuwe relatie. Dat weekend was ik er helemaal kapot van. Na 5 jaar relatie, die heel abrupt door hem verbroken werd, horen dat hij al weer iemand anders heeft deed verschrikkelijk veel pijn. Zoveel pijn dat ik letterlijk even niet meer wist waar ik het zoeken moest. Ik moet na dat weekend met m'n studie verder (zou een zwaar schakeljaar gaan doen) en gelukkig bood me dat veel afleiding en ging het tegen alle verwachting in best goed met me.
Nu 2 weken later is het bewuste weekend dat toch aangebroken. In het laatste gesprek dat we hadden vertelde hij dat hij over 2 weken (nu dus) voor het eerst een heel weekend naar haar toe zou gaan. Ze woont in Berlijn dus dan moet je gelijk ook wel lang blijven.
Ik moet er steeds aan denken en voel me echt weer behoorlijk down. Hij in haar huis, in haar bed, samen uit eten etc. Word gewoon bijna misselijk als ik er aan denk. En ik wíl er niet aan denken, maar het gebeurt toch.
Vragen waar ik eerst niet zo bezig was doemen nu toch op? Hoe kan het dat hij zich al snel weer volledig aan een ander kan geven? 5 Jaar lang was ik zijn alles, hij had naast zijn werk bijna alleen maar oog voor mij. Tot het moment waarop hij vond dat hij te veel gegeven had en ik te weinig. Opeens, uit het niks. Er was ook geen discussie over mogelijk...hij was er klaar mee en moest voor zichzelf kiezen vond hij. Dat was al een ongelofelijke klap, horen dat hij iemand anders had na 1,5 maand er nog 1tje bovenop.
Soms hoop ik dat het maar een vluchtrelatie voor hem is, een manier om los te komen van mij, afleiding...dat het verder weinig om het lijf heeft. Gewoon ook omdat ik me niet kan voorstellen dat hij weer net zoveel van iemand anders houdt. Zijn liefde voor mij was wel echt, daar twijfel ik ook niet aan. 5 Jaar lang liefde faken bestaat gewoon niet.
Maar goed het idee dat hij dit weekend voor het eerst met haar is doet pijn. Probeer er zo min mogelijk aan te denken door veel dingen te gaan doen. Maar onderhuids borrelt het en voel ik me rot.
Hoop dat als ik hem over een jaartje weer eens spreek (nu wil ik geen contact) dat het dan over is. Dat het toch is misgelopen. Het kan toch ook niet goed gaan? Iemand die 7 jaar ouder is dan hij, ver weg woont? Natuurlijk kan dat wel, moet mezelf niet voor de gek houden.
Nou ja....hoop dat het weekend snel voorbij gaat.
Zelfde situatie hier
Ik heb precies hetzelfde meegemaakt als jij. Relatie van 5 jaar en na 3 dagen had ze een ander, terwijl ze mij 3 dagen daarvoor nog had verteld dat ze van mij hield. Onbegrijpelijk zo'n situatie. Maar ik ben nu een aantal weken verder zonder contact en het gaat nu gelukkig beter. Heeft natuurlijk tijd nodig om haar helemaal uit mijn kop te zetten, alleen waar ik mij wel aan vasthoud is: het is uit! komt nooit meer goed! mijzelf voor de gek houden is geen goed plan, want valse hoop, en die heb je stiekem allemaal die moet je ver van jezelf houden, ontzenuwen en zeggen tegen jezelf: zij is nu gelukkig bij hem, andere scenario's moet je niet de revu laten passeren want het gevaar bestaat dan dat je die gaat idealiseren en dat je daaraan gaat vasthouden. Het is uit, punt, fini, belangrijke stap naar acceptatie.
De ups en downs van liefdesverdriet ...
... daar blijf je nog wel even last van houden. Je best goed voelen, leuke dingen doen en er oprecht van genieten en pats, ineens is ie er weer: de dip ... hoort er bij, moet je doorheen, die vragen houden niet ineens op. Het kan iets kleins zijn wat ineens de herinneringen terugbrengt, weer vragen oproept, maar het laat zich niet zomaar wegstoppen, ik weet het. Toch blijft afleiding zoeken de beste remedie, ga iets leuks doen. Voordeel van de nieuwe relatie zo ver weg is dat je ze niet snel samen tegen zult komen, denk ik, zodat geen contact ook echt geen contact kan zijn.
Ik heb nu zelfs het mailcontact verbroken, gisteren aan wederzijdse vrienden gevraagd of zij willen "bemiddelen" als ik iets nodig heb, want zelfs mailen is me te veel op dit moment. En dan wonen ze ook nog geen 5 minuten hiervandaan, doen boodschappen bij dezelfde supermarkten, kortom kans genoeg om ze tegen te komen en dat is geen fijn gevoel. Ben ook heel blij dat ik zondag in het vliegtuig zit, letterlijk een grote afstand kunnen nemen is wat ik nu nodig heb.
Maar terug naar jou: het is nog zo vers allemaal, accepteer dat rotgevoel gewoon, je mag echt boos en/of heel verdrietig zijn, laat het toe maar blijf er niet in hangen, ofwel rouwen moet maar laat je niet je leven (langdurig) overheersen. Ik merk nu al wel dat de dippen korter worden, was woensdag nog in alle staten vanwege "het naambordje", ging gisteravond al een stuk beter en eigenlijk heb ik ook vandaag best een goed gevoel, verheug me op de vakantie en denk niet de hele dag aan hem (nog wel een deel, maar het is niet meer overheersend). Ook voor jou geldt dat het goede gevoel weer terugkomt, gevolgd door weer een dip, maar als de laatste steeds korter worden, ben je op de goede weg.
Sterkte dit weekend, ga je nog wat leuks doen?
Liefs, Vincie