Het valt me op dat ik elke dag wel iets te vertellen heb..
Mijn gevoelens zijn precies één kermisattractie waar ik doorheen raas op een tempo dat veel te snel gaat voor mij, ik kan me amper aanpassen.

Een paar dagen geleden voelde ik me nog zo sterk, afgestudeerd, liep echt, na lange tijd, terug op een roze wolk. Nu vandaag sta ik op en het is precies of ik in mijn slaap door een vrachtwagen ben overreden.

Gisteren uit geweest met de meiden. Het heeft me goed gedaan, maar toen kwam het gesprek natuurlijk op: de ex..

Hey iedereen,

heb vandaag toch iets positief te melden.

Deze maand was zeer hectisch. Geen contact met ex, toch contact blijven zoeken, nooit geen antwoord gekregen. Frustrerend was dit!! Dit tussen mijn stages en examens door, maar goed nieuws, heb m'n diploma uiteindelijk, na 3 jaar ploeteren, toch vandaag EINDELIJK behaalt!!

Eindelijk, na maanden van stress, zowel door de relatie zelf als de relatiebreuk, toch goed nieuws.. Ik kan doorgaan met m'n toekomst!!!

Groetjes!!!

Zelfs wanneer je denkt dat al je woede weg is en je klaar bent voor een confrontatie, weet één herinnering, één stomme foto, je weer helemaal vol woede te brengen.

Ik zou willen schreeuwen, tegen hem, tegen haar. Het zal me opluchten, maar het zal me geen antwoorden bieden, en antwoorden is wat ik wil.

Waarom moet het zo moeilijk zijn? Ik wil sterk lijken, maar waarom voel ik me zwak? De ene dag voel ik me top, zo sterk als maar zijn kan, loop ik al lachend over straat, maar voor ik het weet rolt een traan toch over m'n wang..

Soms weet ik het echt niet meer ='(

Heb net m'n ex geblokt op msn + FB..
Hij ziet constant mijn naam verschijnen als ik me aanmeld, ook bij FB ziet hij constant mijn foto..

Heb dit gedaan zodat hij me misschien meer zou "missen" en misschien terug contact zou opnemen als hij echt niets meer kan lezen op FB en dus niet weet hoe het met me gaat..

Ik wil gewoon weer praten met hem, zit met zoveel vragen, ik krijg wel antwoord, maar die antwoorden komen van vrienden, niet van hemzelf, en ik wil van HEM juist de antwoorden horen.

De No-Contact-Rule is zojuist toegepast, laten we kijken wat het resultaat is!!

Groetjes!!

Zoveel vragen,
vragen waar ik al een antwoord op weet,
maar niet van jou.

Hoe hebben we het zo ver laten komen?
Waarom hebben we die beslissingen gemaakt?

Het weegt allemaal zo zwaar door als je beseft dat,
na de woede,
de gevoelens er nog steeds zijn,
en dat er nog steeds verder gebouwd wil worden.

Ik hou nog zoveel van je,
maar je wil me niet meer zien of horen door wat ik heb besloten.
Ik weet dat ik jou heb gekwetst,
maar jij hebt mij ook gekwetst.

Hoe lang moet deze stilte nog duren?

Like any other kind of love, friendship can be lost within our lives due to neglect or anger or, sometimes, simply, circumstances. However it is lost, we often lose a part of ourselves that can never quite be recovered.

Hey iedereen,
dit is mijn eerste blog. Ik heb dit gemaakt omdat ik met een vraag zit waar ik maar geen antwoord op kan krijgen. Ik wil het verhaal aan jullie vertellen, jullie mening weten. Oké, hier gaan we.. PS. Het is nogal een lang verhaal!! Namen zijn veranderd en het verhaal is uit mijn eigen perspectief geschreven.

Een maand geleden heb ik het uitgemaakt met men, mja, ex-vriend nu dan zeker, laten we hem Jan noemen. Eigenlijk om iets heel stoms, maar ook iets zeer pijnlijks.