Zelfs wanneer je denkt dat al je woede weg is en je klaar bent voor een confrontatie, weet één herinnering, één stomme foto, je weer helemaal vol woede te brengen.

Ik zou willen schreeuwen, tegen hem, tegen haar. Het zal me opluchten, maar het zal me geen antwoorden bieden, en antwoorden is wat ik wil.

Waarom moet het zo moeilijk zijn? Ik wil sterk lijken, maar waarom voel ik me zwak? De ene dag voel ik me top, zo sterk als maar zijn kan, loop ik al lachend over straat, maar voor ik het weet rolt een traan toch over m'n wang..

Soms weet ik het echt niet meer ='(