K.T!
Vandaag was ik een stapje verder....naar de kapper geweest en weer highights en laten knippen.
ik wilde er niet meer als een zwerfster uitzien.
En ..het ging redeljk, ik zou zeggen een stapje vooruit.
Vrienden en familie belden felciteerden sms-ten en ik zat redelijk relaxed te zijn.
Tijdens een telefoongesprek met een dinnetje gaat mijn sms af
Gedachteloos pak ik hem op omdat ik vermoedde dat het een vriendin was ( deuntje ook al veranderd omdat ik er elke keer een hartverzaking van kreeg omdat ik dacht dat hij het was)

"never let someone makes you an option in their life when you are making them a priority.

Dat wilde ik even aan iedereen meegeven.
Kwam deze affirmatie tegen en vond hem zo'n eye opener.
Want dat is wat ik WEL gedaan heb.
Al het begrip voor zijn muziek, zijn optredens, zijn vergaderingen, zijn werkdruk.
Allemaal weloverwogen maar allemaal wel met de hoop dat ik ook zijn prioriteit werd, net als al dat andere...
En de werkelijkheid, hoe zuur: ik was een option, ja hij houd van mij, veel, dat weet ik wel.
Maar het bleef allemaal allemaal allemaal optioneel, en nooit een prioriteit.

Vanavond moet ik naar de stad rijden van mijn kersverse -ex
Nee niet naar hem, maar op een kilometer afstand wonen goede vrienden van mij, en we gaan samen uit eten.
Ex zal niet eens in de buurt zijn want hij moet optreden.
Ik zie niet op tegen de avond en het gezelgschap...maar jezus wat zie ik op tegen die vertrouwde rit.
Stom he dat dat je van de wijs brengt...maar ik ga het doen, ik ga mij er overheen zetten.
Genoeg tijd om over van alles na te denken als ik in die k.. file sta.
Ach misschien is het wel fijn want ik kan me dan ook bedenken dat dit niet mijn voorland is.

Gelukkig dankzij de pilletjes slaap ik wel.
Anders had je mij helemaal kunnen opvegen, heel veel liever reacties en mensen die langskomen houden mij op de been.
Ik probeer maar heel erg bezig te blijven, niet alles te verdringen maar ook niet er te diep in te gaan zitten.
Pffffff...gatver steeds vliegen er van die flashbacks door mijn hoofd, hoe leuk we het hadden als we samen zijn.
De laatste keer dat hij hier was en hij naar me keek of ik de heilige graal was...en dan 10 dagen later "poef" alles weg.

Dank zij een pilletje in ieder geval wel geslapen.
Twee dagen wakker zijn is niet goed voor je gestel....maar de waterlanders komen al snel.
Het onbegrip dat zo iets moois wordt weggegooid zit nog zo in mijn hoofd, onbegrip en ongeloof.
Bah je weet dat je het hele scenario mag gaan afwerken voordat het beter wordt, en ik heb er zo geen zin in.
Ik heb mijn portie pijn en verdriet nu wel gehad in mijn leven , ik weet dat ik dit echt wel ga over leven , ik weet dat ik sterk ben....maar voor eens zou ik gewoon eens niet sterk willen zijn.
Maar goed ik moet, er is geen keuze.

Dat is de tijd die er nodig is geweest om de grond onder mijn voeten weg te slaan
Voor mij geen lief kaartje of telefoontje met Valentijn
Nee ik kreeg een super lange SMS met waarom hij vergeten was om te bellen, dat hij te weinig tijd had, dat hij niet wist wanneer er tijd zou zijn en kortom dat hij er nu over moest nadenken of het dit allemaal wel waard was.

15 jaar kennen we elkaar, waarvan er weer 1 jaar samen ( 15 jaar geleden woonde we samen)