Gelukkig dankzij de pilletjes slaap ik wel.
Anders had je mij helemaal kunnen opvegen, heel veel liever reacties en mensen die langskomen houden mij op de been.
Ik probeer maar heel erg bezig te blijven, niet alles te verdringen maar ook niet er te diep in te gaan zitten.
Pffffff...gatver steeds vliegen er van die flashbacks door mijn hoofd, hoe leuk we het hadden als we samen zijn.
De laatste keer dat hij hier was en hij naar me keek of ik de heilige graal was...en dan 10 dagen later "poef" alles weg.
Tja en dat is het lullige in dit verhaal, er is geen ander, de liefde is er nog van beide kanten, maar toch gaat het niet lukken...stomme bindingsangsten, wie dat heeft uitgevonden mogen ze op een aperots in de Sahara zetten!

Het lukt me nog steeds niet om naar mijn werk te gaan, er hoeft maar iemand naar mij te wijze en ik laat mijn tranen al stromen. En dit kan niet met mijn baan...bah.
Vandaag in ieder geval weer naar mijn tuin met een goede vriend, even afleiding is wel goed denk ik.
Ik kan de situatie niet veranderen maar wat is het hard om het te accepteren.
Zo'n prachtman....en dan die naar de afgrond zien fietsen, alles opgeven voor wat...zijn werk? Dombo