Ik lees behoorlijk wat verhalen hier en wil toch even een mogelijke hart onder de riem geven aan allemaal die het loslaten zo moeilijk vinden. Dit verhaal gaat niet over J. maar over mijn ex en misschien herkennen jullie je in mijn verhaal en voelen jullie je hopelijk wat beter daarna::
Het is zo makkelijk om te zeggen en zo moeilijk om te doen....
Het contact verbreken tot de wond geheeld is...

Ik zat eens even mijn oude blogs terug te lezen...Ze gaan allemaal om J. : het feit dat ik niet verliefd ben maar een patroon had ontdekt bij mezelf....2x sex en dan vervolgens diegene nooit meer zien. Daarnaast ging ik de dingen anders aanpakken...niet gelijk fysiek contact, mezelf meer waarderen, patroon doorbreken en vooral de tijd nemen om J. te verbannen...So far so good.

Het is ongeveer anderhalve maand geleden dat ik mijn laatste blog schreef...J had een soort van vriendin en ik had zijn nummer gewist en ging weer verder.Dat ging best ok, al bleef hij in gedachten...
Afgelopen week zag ik hem voor het eerst weer en gelijk was er die chemistry..dacht ik.

Zou het?Kan je ooit degene van wie je dacht dat het je ware liefde was los kunnen laten?En weer net zoveel (misschien zelfs meer) voor een nieuwe partner kunnen voelen?Ook echt weer zin hebben om iemand weer opnieuw te ontdekken en omgekeerd?Weer geintroduceerd worden bij nieuwe schoonouders?Maar bovenal kan je hem/haar echt vergeten??
Zo heb ik J. sinds oud en nieuw niet meer gesproken...en zoals ldvd gezegde luidt: geen contact is het beste, moet ik mij daarop aansluiten.

First of all: iedereen een happy 2012 gewenst!!
Toch had ik even de behoefte wat te schrijven...
Oud en nieuw was nl wel weer een party!!Ik heb alleen j met mijn dronken kop de liefde verklaard!!!wtf zo zit ik niet in elkaar. We hebben ook nog gebeld (ik hem) geen idee wat we besproken hebben.
Ik ben niet eens verliefd op hem, maar was op zoek naar...tja naar wat eigenlijk?!?Liefde, genegenheid, kijken of ik hem kon krijgen...
Ik weet het niet, het was in ieder geval een slecht gesprek van wat ik me er nog van kan herinneren...

Afgelopen vrikdag ben ik weer bij J beland...na een dronken avondje (uiteraard). En dan daarna komt weer dat gefrustreerde gevoel, want waarom doe ik dit mezelf weer aan?Want nee hij vindt me niet leuk ; sterker nog hij schijnt een ander meisje leuk te vinden.Dus hij gaat niks van zich laten horen en er is geen kans op meer.En ik wil dat ook helemaal niet, in die zin we passen niet echt bij elkaar en ik denk ook niet dat ik verliefd op hem ben...Dus wat zeur ik dan hoor ik jullie denken...

Jaja, jullie lezen het goed..ik heb echt een k*t week gehad, maar heb mezelf op een gegeven moment weer opgepakt en probeer gewoon weer te genieten van alle positieve dingen in mijn leven...wil noet zeggen dat ik er niet meer mee zit maar ik heb alvast een goed voornemen voor 2012: open gaan staan voor liefde en mezelf anders profileren.Hierbij stuitte ik op dit mooie liedje va. Kelly Clarkson:

all i have to say:
is you don't deserve me,you don't deserve me
i'm finally walking away
because you only hurt me and you're not worthy

and i won't let you pull me in