Ik was behoorlijk zenuwachtig moet ik zeggen hoor... Ik twijfelde heel erg of ik als ik hem zou zien ook wel zou sterk zou blijven!
En hier roept een volmondig ja, dat kon ik!!! Whoei....haha...

Ik had gekookt, dus we hebben eerst een hapje gegeten en gesproken over koetjes en kalfjes. Op een gegeven moment begon hij over ons, en hoe het allemaal was gegaan.
Ik kon het niet laten om daar op in te springen natuurlijk en heb heel duidelijk en open verteld wat ik ervan vond. Zonder boos te worden, zonder kwade ondertoon, maar wel heel direct en misschien ook best hard en confronterend. Ja, ik had geen zin om er doekjes om te gaan winden. Wilde gewoon mijn mening kwijt.

Lieve Mensen,

Gisteren belde mijn ex me op. Heb het gesprek niet opgenomen omdat ik er totaal geen zin had en dacht dat het weer een spelletje was.
Nu vandaag belde hij weer, en heb opgenomen!

Hij wilde wat met me afspreken, gewoon om gezellig bij te kletsen. En wat denk je, ik heb accoord gegeven ook nog! Ai ai ai...

Hij komt vanavond hierheen!

Als hij denkt dat ik weer ergens intrap, het TE gezellig gaat worden dan heeft hij het mis. Ik ga hem flink de waarheid vertellen als ons ter sprake komt.

Maar is het heel stom van me????

Ben totaal verward eigenlijk, het overviel me, maar ik ben sterk en weet dat ik verder niets meer van hem wil.

Al bijna twee weken is er geen verdriet, woede, onrust of gemis meer naar hem.
Geen idee of er dan nog een terugval kan en zal komen maar daar denk ik verder maar niet aan ben er ook niet mee bezig.
Vannacht wel gedroomd over hem. Meestal onthoud ik mijn dromen niet, maar deze dus wel. Ben gisteren wel in zijn stad geweest, op plekken geweest waar ik met hem kwam. Misschien dat het daardoor kwam. Opzich kwamen de leuke herinneringen en momenten van toen wel naar boven maar niet dat ik er met pijn aan terug dacht.
Meer zo van, goh ik heb toch ook wel een heel gezellige tijd met hem gehad en jammer dat er niet meer in zat en jammer dat ie niet was zoals ik dacht dat hij was.

Eindelijk heb ik de rust in mijn lichaam weer gevonden!
Echt stapje voor stapje ben ik gekomen waar ik nu ben. Met vallen en opstaan, gemis, leegte, boosheid, frustratie, verdriet, pijn en al dat soort emoties meer.
Ik lijk los gekomen te zijn van hem, door veel na te denken, ook te piekeren en veel dingen voor mijzelf ben uit gaan pluizen.
Iedere keer weer kwam ik een stapje verder, met zo nu en dan toch ook een flinke terugval.

Woede heb ik grotendeels omgezet in vergeving, het is nu eenmaal zo gegaan, acceptatie dus.
Verdriet dat er heel erg was, heeft de tijd weg gevaagd.
Gemis dat is er sommige momenten nog, maar niet meer naar HEM, maar naar iemand, een maatje.

Sorry voor mijn off topic blog maar ik zit hier zwaar gefrustreerd achter mijn pc omdat mijn MSN messenger niet werk .
Vroeg me af of er hier iemand onder onze toppers misschien handig is met MSN en weet wat het probleem kan zijn.
Hij kan niet aanmelden, geen verbinding maken en ik krijg de foutmelding 80072ee7. Heb wel een firewall geinstalleerd en virus scanner vandaag....
Snap er niets van, maar kan iemand me een tip geven??

Nogmaals, sorry dat het off topic is, hoop dat jullie dat niet erg vinden.

Liefs Lin

Vandaag best een lekker en positief dagje gehad vind ik zelf.... Er is nog steeds hier of daar wel een naar onderbuik gevoel, zeker wel.
Ik ben vandaag even gaan winkelen, heb een boekenkast voor mezelf gekocht, twee nieuwe boeken, een heel duur truitje wat in de uitverkoop betaalbaar was...
Heel gek maar vandaag dwaalden er gedachtes van tevredenheid in me rond. Ik liep daar in het centrum toch wel met een big smile rond.
Besefte me ineens dat ik zoveel al WEL heb, dat ik zo tevreden mag zijn met de dingen die er wel zijn. Als ik dan om me heen kijk, het journaal volg, wat ik zit ik nu te mutsen en te zeveren over het verlies van een liefde die blijkbaar niet eens mijn grote liefde was.

Ik heb vanavond mijn blogs eens terug gelezen.... Het ene moment heel sterk, het andere moment heel zwak. Had zelfs momenten dat ik er dacht overheen te zijn, maar dan toch weer terug naar die ellendige dip!
Ik wordt er echt moedeloos van, want wanneer blijft dat ellendige en knagende gevoel nou eens weg? Wanneer ben ik nu eens echt vrij hiervan?
Ik doe zo hard mijn best, probeer alles voor mijzelf iedere keer weer goed op een rijtje te zetten, te relativeren, realistisch in te zien... maar het blijft knagen!

Vooral na het telefoontje van gisteren ben ik weer heel erg veel gaan piekeren en me weer redelijk ellendig gaan voelen! Maar ik schiet er niets mee op, win er niets mee.... Wat is dat toch?