Laatste tijd weinig hier geweest.... Ben de afgelopen week heel weinig thuis geweest eigenlijk en heb veel ondernomen met vrienden.
Dat heeft me echt heel veel goeds gedaan moet ik zeggen. Heb me amper bezig gehouden met ldvd, ex, me rot of eenzaam voelen.
Vrijdag werd ik alleen wat ziek, toen voelde ik me wel een beetje eenzaam en alleen moet ik zeggen.
Maaaaaaaaaaaaaaaaaar..... vandaag kreeg ik weer een telefoontje van ex dat denk ik weer moest lijken alsof het per ongeluk ging. Heel raar. Ik was bij mijn moeder en toevallig hadden we het net over hem.
Zijn nummer werd gewoon weer gegeven, ik nam op en zei gewoon mijn naam maar er werd niets gezegd gewoon. Hoorde alleen maar kinderen op de achtergrond en wat mensen praten. Denk dat hij in een warenhuis liep of in de stad ofzo.

De laatste week heb ik flink te kampen gehad met stemmingswisselingen... Pfff... echt zo onrustig, verwarrend en frustrerend. Het ene moment voel ik me sterk, positief en heb ik volledig vertrouwen in alles wat nog komen gaat.
Het ene moment denk en voel ik klaar met hem te zijn, maar het andere moment is er weer veel verdriet en gemis en vooral ook idealisatie. Dan lijkt het net of het punt waar ik bvb een tijd daarvoor was ineens weer verdwenen is en ik weer terug bij af ben.
Het wisselt heel erg per dag, soms zelf in uren..

Als ik een verliefd stelletje zie lopen denk ik aan ons toen, als ik langs zijn afrit kom denk ik aan hem, heel veel doet me momenteel aan hem terugdenken.

Loslaten

Om los te kunnen laten is liefde nodig

Loslaten betekent niet dat het me niet meer uitmaakt;het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.

Loslaten betekent niet dat ik 'm smeer;het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen.

Loslaten is niet het onmogelijk maken, maar het toestaan om te leren van menselijke consequenties.

Loslaten is machteloosheid toegeven, hetgeen betekent dat ik het resultaat niet in de hand heb.

Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven, het is jezelf zo goed mogelijk maken.

Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om.

Lieve Bram,

Ik ga natuurlijk via de site gebruik maken om jou te feliciteren
Dus bij deze van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Hoop dat je er toch een hele leuke dag/avond van maakt.

Verjaardagsknuf van Lin

Dit weekend had ik heel bewust gekozen om het alleen door te brengen. Ben niet in gegaan op uitnodigingen van vrienden en vriendinnen, maar wilde gewoon eens kijken en voelen hoe een heel weekend met me myself and I zou zijn.
Kijken of ik het alleen ook weer leuk en gezellig kan hebben, iets wat ik voor mijn relatie met M. altijd wist, maar wat me in de steek liet toen het over ging.
De eerste tijd was het overleven, veel pijn, veel verdriet, veel woede en heel veel gemis als ik alleen was. Nu lijkt het me allemaal wat beter af te gaan!
Het feit ligt er dat ik niet ongelukkig hoef te zijn dat ik nu geen relatie meer heb, dat ik prima met mezelf kan dealen en dat is al een heel gerustgevend gevoel.

De laatste dagen gaat het de goede kant met me op geloof ik.. Ik durf niet te hard te roepen want weet maar als te goed dat ik ook zo weer in een dip terecht kan komen.
Voor nu geniet ik van de momenten dat het goed en lekker met me gaat, dat ik me sterk voel en het vertrouwen erin heb dat er ook voor mij een gelukkig toekomst zal komen.

Ik geloof dat ik mijn ex momenteel wat meer los kan laten. Ik heb het gevoel dat ik geaccepteerd heb dat gevoelens kunnen veranderen, dat houden van niet altijd genoeg is en dat ik dankbaar kan zijn met de fijne tijd die we gehad hebben.
De boosheid die ik de laatste tijd heel erg in me had is gelukkig een heel stuk weg gezakt, is niet meer continue aanwezig.

Ik wil niet meer blijven hangen aan dat vertekende beeld wat ik in mijn hoofd heb. Ik wil het loslaten, achter me laten en weer gelukkig zijn met wat ik allemaal wel heb!
Ik win er tenslotte helemaal niets mee om nog vast te blijven houden aan iets wat me pijn, verdriet, frustraties en woede opleverd.
Het kost alleen maar heel veel energie, het vreet aan me en het maakte me verre van gelukkig.

Ik wil niet meer dat hij mijn humeur en stemmingen nog beinvloed. Dat hij mijn geluk en het genieten van de dingen ontneemd. Wie denkt hij eigenlijk wel niet dat hij is? Of beter gezegd, waarom laat ik dit allemaal nog toe?