Ik wil niet meer blijven hangen aan dat vertekende beeld wat ik in mijn hoofd heb. Ik wil het loslaten, achter me laten en weer gelukkig zijn met wat ik allemaal wel heb!
Ik win er tenslotte helemaal niets mee om nog vast te blijven houden aan iets wat me pijn, verdriet, frustraties en woede opleverd.
Het kost alleen maar heel veel energie, het vreet aan me en het maakte me verre van gelukkig.

Ik wil niet meer dat hij mijn humeur en stemmingen nog beinvloed. Dat hij mijn geluk en het genieten van de dingen ontneemd. Wie denkt hij eigenlijk wel niet dat hij is? Of beter gezegd, waarom laat ik dit allemaal nog toe?
Heeft hij niet genoeg bewezen dat het een botte, arrogante, zelfingenomen, egoistisch mannetje is?

Wil ik eigenlijk nog wel voelen voor iemand die me beduidend meer dan 1 x pijn heeft gedaan, rot behandeld heeft, de makkelijkste weg kiest en niet eens kan knokken voor iemand?
Een persoon die wegrent als het moeilijk wordt of als het niet aan zijn ideaal voldoet?

Hij denkt dat het leven een groot feest is, en dat als je je kop maar ver genoeg in het zand steekt alles opgelost is. Maar zo zit het leven toch helemaal niet in elkaar?

Op dit moment zeg ik NEE! Stop hier, en niet verder! En zeg ik tegen mezelf: Lin, ga maar iets meer van jezelf houden, wees maar iets liever voor jezelf en gun jezelf het geluk!

Wees blij dat dit over is, dat je een nieuwe kans krijgt om straks het echte geluk te vinden. Niets of niemand is het waard om mij zo te laten raken iedere keer.

Ik schrijf dit even van mezelf af, als een soort dagboek. Zodat ik er iedere keer als ik weer terugval even op terug kan kijken en er hopelijk weer een boost van krijg!

Het zal niet zonder slag of stoot gaan, maar nu roep ik heel hard:
IK GA VOORUIT KIJKEN!!!!!